الهه حجتی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای مدرس دانشگاه

بافت های کهن درگذشته به عنوان محورهای پیاده نقش ارزنده ای درجهت ایجادتعاملات اجتماعی و سرزندگی فضاهای شهری داشته و درزمان حال نیز سبب هویت بخشی فضا و رونق گردشگری شهری شده است موضوع مورد بررسی دراین مقاله ارتقا گردشگری شهری درراستای ساماندهی و توجه به این بافت ها بارویکرد پیاده راه سازی می باشد دراین میان خیابان حافظ با قدمت و پیشینه غنی تاریخی و فرهنگی به عنوان محور مطالعاتی انتخاب شد دراین پژوهش سعی برآن بوده تابه بررسی امکانات و محدودیت های بافت ازحیث ایجاد پیاده راه پرداخته شود و درادامه با استفاده ازبرنامه ریزی مشارکتی مشخص گردد که محور قابلیت تبدیل به کدامیک ازانواع پیاده راه را دارا می باشد روش تحقیق دراین پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد بدین صورت که بااستفاده از فن سوات به بررسی محور ازلحاظ ایجاده پیاده راه پرداخته و سپس برمبنای مطالعات گزینه های پیشنهادی جهت ایجادانواع پیاده راه عنوان گردید به منظور الویت سنجی و وزن دهی به گزینه های پیشنهادی ازمدل تحلیلی رگرسیون چندمتغیره استفاده میگردد

بافت تاریخی ، برنامه ریزی مشارکتی ، پیاده راه سازی ، گردشگری شهری