ایرج حاتمی علمداری - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز
روح اله میری شکراب - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای دانشگاه تهران
ساسان بداقلو - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

شناخت وضعیت موجود مناطق از لحاظ شاخص های توسعه و مقایسه آنها با یکدیگر ، اولین مرحله در برنامه ریزی منطقه ای و ایجاد تعادل و تامین عدالت اجتماعی بین مناطق بشمار می رود . یکی از موانع اصلی و مهم در روند توسعه برهم خوردن تعادل و توازن های منطقه ای است . از این رو اولین گام در برنامه ریزی منطقه ای شناسایی جایگاه مناطق نسبت به یکدیگر از نظر توسعه و علت نابرابری هاست . نمونه بر هم خوردن تعادل منطقه ای ، نامتعادل بودن ساختارفضایی استان اردبیل می باشد استان اردبیل ضمن داشتن محرومیت نسبی و به دلیل قطبی شدن جمعیت آن در ناحیهشهرستان اردبیل و تمرکز یافت انواع فعالیت های اقتصادی ، سیاسی، بهداشتی و ... در مرکز استان باعث برهم خوردن سلسله مراتب منطقی و نظم در مرتبه واندازه سکونتگاه ها گردیده است بطوری که ما شاهد کاهش جمعیت در برخی از شهرهای استان می باشیم نتایج حاصل نشان داد که تنها شهرستان های اردبیل و نمین از لحاظ برخورداری در سطح نسبتا مناسبی قرار دارند و بقیه شهرستان ها در رتبه های پایین تر هستند

نابرابری ، توسعه ، استان اردبیل ، مدل تاپسیس