امکان سنجی مسیرهای ویژه برای حرکت سریع اتوبوس های شهری BRT-مطالعه موردی: شهر رشت

اتوبوسرانی که یکی از مهمترین سیستم های حمل و نقل عمومی شهری به شمار می آید در کلیه کشورها از جمله ایران نقش عمده ای در انجام سفرهای درون شهری و روزانه شهروندان ایفا می کند. نیاز به یک سیستم حمل و نقل همگانی باکیفیت بالا همچون سیستم اتوبوس تندرو به عنوان یک راهکار مؤثر و جذاب به منظور رقابت با وسایل نقلیه شخصی مطرح می باشد تا دسترسی به نقاط مرکزی شهر، مناطق مسکونی و حومه شهر برای تمامی افراد ساکن در شهرها امکان پذیر شود. در این تحقیق، محدوده مورد مطالعه شهر رشت می باشد. در ابتدا با طرح پرسشنامه ای جهت افکارسنجی مردم شهر رشت در مورد سیستم حمل و نقل عمومی به خصوص شبکه اتوبوسرانی و همچنین نحوه جذب مردم به استفاده از اتوبوسهای تندرو پرداخته شد و در ادامه معرفی مشخصات عمومی منطقه مورد مطالعه (شهر رشت) پیشبینی جمعیت و اشتغال براساس طرح جامع مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه رشد جمعیت و پیش بینی سفرهای آینده در شهر، افق طرح مطالعاتی خطوط ویژه برایBRT و تعیین نقاط کلیدی برای آن اولویت بندی گردید. بعد از ارزیابی شاخص های عملکردی سامانه اتوبوسرانی از جمله میزان بهبود در سرعت حرکت، زمان سفر، متوسط زمان انتظار و ضریب اشغال اتوبوس و تغییرات پارکینگ، تعداد دسترسی ها در طول مسیر و همچنین سناریوهای مختلف خطوط ویژهBRTمورد بررسی قرار گرفت و سناریوهای مختلف خط ویژه با یکدیگرمقایسه و در انتها، پارامترهای مؤثر بر خط ویژه در نرم افزارExpert Choiceوارد شدند و امتیازبندی و اولویت بندی انجام پذیرفت و سناریوهای برتر برای احداث مسیرهای ویژه برای حرکتBRTارائه شد که اولویت اول، کریدور شماره 12 یا همان رینگ مرکزی می باشد و اولویتهای دوم و سوم به ترتیب کریدور شماره 4 (مسیر شهرداری – خیابان باهنر) و کریدور شماره 2 (مسیر شهرداری – میدان ولیعصر) می باشد

Keywords:

سیستم اتوبوس تندرو , خطوط ویژه , شاخص های عملکردی , زمان سفر , متوسط زمان انتظار