بررسی شاخص های کیفیت در پروژه ی پیاده راه سازی میدان امام حسین وخیابان 17 شهریور

طرح پیاده راه سازی میدان امام حسین (ع) و خیابان هفده شهریور، پس از اجرا مورد انتقاد کارشناسان بسیاری قرار گرفته است. اهمیت اثر متقابل کاهش مطلوبیت شاخصه های کیفی بر تنزل کیفیت زندگی شهری، موجب شد تا نگارندگان به ارزیابی کیفیت های این دو فضایشهری پرداخته و کیفیت های لازم برای تبدیل این مکان به یک پیاده راه و فضای عمومی موفق و جاذب حضور مردم را بررسی نمایند.در موردکیفیتهای طراحی شهری خوب تاکنون نظریههای متفاوتی ارائه شده است که تفاوتها و مشابهتهایی در آنها وجود دارد. تدقیق ارزیابی های کیفی فضاهای شهری، مستلزم محدود کردن قلمرو معنایی هر کیفیت و عملیاتی ساختن این مفاهیم کیفی است. برای دستیابی به این هدف، در این مقاله ابتدا به تعریف عملیاتی کیفیت ها طبق آرا نظریه پردازان پرداخته شده و سپس نمونه موردی را بر اساس چارچوب نظری بدستآمده مورد ارزیابی قرار گرفته است. با توجه به ویژگی های کالبدی، عملکردی و معنایی این دو فضا، کیفیات نفوذپذیری و حرکت، اختلاط کاربری، همه شمولی، کیفیت عرصه همگانی، ایمنی و امنیت، سرزندگی، انعطاف پذیری، خوانایی، شخصیت بصری، حس زمان و غنای حسی مورد بررسی قرار گرفته است. در پایان نشان داده شده که طرح اجرا شده در میدان امام حسین (ع) و خیابان هفده شهریور در تامین اغلبشاخصه های کیفی مورد بررسی موفق نبوده است. یک شهر خوب باید از ساختارهای خوبی نیز برخوردار باشد. از این رو در احداث فضاهایشهری باید از معماری و طراحی شهری به نحوی بهره گرفت که هویت خاص آن شهر را به نمایش بگذارد تا هم نشانگر ساختار مطلوب و با کیفیت برای شهر و هم نمایشگر اصالت فرهنگی و ارزشی آن شهر باشد

Keywords:

کیفیت , شاخص , پیاده راه سازی , میدان امام حسین , خیابان 17 شهریور