بررسی سازگاری زیست محیطی محلات سنتی و جدید به وسیله سیستم ارزشیابی LEED ND

در سالهای اخیر برای ارزیابی میزان سازگاری ساختمانها و محلات با محیط زیست، سیستمهای گوناگونی مطرح گردیده است . یکی از این سیستم ها ، سیستم LEED ( Leadership in Energy and Environmental Design ( به معنای راهبری در انرژی وطراحی محیط زیست می باشد که یک سیستم گواهی یرای محلات و ساختمانهای سبز در سطح بین المللی است. سیستم LEEDدرمقیاس محلات شهری ) LEED ND ( معیارهایی را در مورد سنجش سازگاری محلات با محیط زیست ارائه می دهد و دارای پنجسرفصل موقعیت و ارتباط هوشمند، الگو و طراحی محلات، زیرساخت ها و ساختمان های پایدار، نوآوری و تخصیص اعتبار برای اولویتهای محلی می باشد. هدف از این پژوهش بررسی میزان سازگاری محلات با محیط زیست در گذشته و امروز می باشد. یر این اساس، بهبررسی دو محله بر اساس سیستم ارزشیابی LEED ND پرداخته شده است. یکی از این محلات، شهرک مسکونی ژاندارمری در غرب شهر تهران است که نمونه ای از ساخت و سازهای کنونی در شهر تهران می باشد و نمونه ی دیگر، بافت قدیم شهر بوشهر است که نمونه ای از معماری و شهرسازی گذشته می باشد. در ابتدا هرکدام از محلات بررسی شده ، سپس بر اساس معیارهای ND LEED ارزیابیصورت گرفته است. ارزیابی انجام گرفته بیانگر حداکثر همسازی با اکوسیستم در گذشته و حداکثر بی توجهی به آن در ساخت و سازهای کنونی می باشد. معماری بومی بوشهر انعکاس خصوصیات زیست محیطی منطقه و همچنین روحیات ساکنین آن است که این بافت تاریخی را از بسیاری جنبه ها منطبق بر محیط و در زمان خود پایدار کرده است و در مقابل شهرک ژاندارمری بی توجه اکوسیستم طراحی و اجرا شده است.

Keywords:

سیستم LEED , محله , زیست محیطی , شهرک ژاندارمری , بوشهر