مریم خلدانی

یافتن الگوی کالبدی متناسب با شرایط آب وهوایی و شناخت درس آموخته ها و بهره مندی از تجارب کشورهای دیگر این فرصت را به دست می دهد که دست کم چشم انداز هرچند ناشفاف از آینده وضعیت کنونی تصویر گردد و چنان چه بازی گردانان این عرصه از توان وقدرت اقتدارگرایانه و انحصارطلبی دست بردارند، می توان از شتاب تخریب و تشدید بحران های زیست محیطی کاسته، با رویکردی منطقیبه آن سمت وسویی درست داد. این روند توقف نخواهد کرد تا برنامه ریزان، چاره اندیشان و آمایش پردازان راهکار بنیادی و اصولی را پایه ریزی کنند و پس از آن متولیان و مجریان به دنبال یافتن قانون و چگونگی اجرا و پیاده سازی آن باشند. توسعه ده شهرها در حاشیه شهرهای بزرگ و مناطق مستعد این فرصت را به دست می دهد که هم بتوان از شدت تخریب محیط زیستجلوگیری نمود و هم بتوان پاسخی درخور به خواسته ها و موج جدید توقعات شهروندان داد. شاید انجام این کار از بسیاری نظرات رویکردمورد توجهی نباشد، اما اگر باور همگان این باشد که باید در این شرایط ماند و در آینده ای نه چندان دور همه جا آسمان همین رنگ و زمینبه همین میزان خشک خواهد بود، چه بسا ماندن و ساختن از کندن و رفتن آسان تر باشد. این جاست که نیاز به تقویت نهادهای اجتماعی و مدنی، جامعه متخصصان ، مشاوران و مهندسان، تلاش برای قانون مندی و قانون مداری در همه رده های اجتماعی و سیاسی و...، پاسخ گویی و مسولیت پذیری مسئولان و مدیران اجرایی بیش از پیش فزونی می گیرد و اهمیت می یابد و این تازه آغاز راه است و شعار توسعه شهری راهی به سوی آینده زمانی محقق خواهد شد که بتوان به نیاز امروز پاسخی درخور و سازگار با شرایط آینده داد.

محیط زیست، بحران آب، مهاجرت، ده شهر،