مسلم زندی - آموزشکده فنی و حرفه ای سما دانشگاه آزاد اسلامی واحدبروجرد بروجرد ایران
محدثه یوسفی - آموزشکده فنی و حرفه ای سما دانشگاه آزاد اسلامی واحدبروجرد بروجرد ایران
سودابه ممیوند - آموزشکده فنی و حرفه ای سما دانشگاه آزاد اسلامی واحدبروجرد بروجرد ایران

رنسانس نهضتی هنری ادبی و فلسفی بود که نقطه عطفی درتمدن غرب محسوبمیشود زیراباوقوع آن باورهای ذهنی قرون وسطی و جهان سنت موردشک و تردید قرارگرفت جنبش رنسانس درقرن 14-16 درفلورانس اغاز گردید و ازانجا به شمال ایتالیا و رم و سپس فرانسه اسپانیا آلمان و سایرمناطق اروپای غربی گسترش یافت رنسانس به معنای زندگی دوباره و تجدید حیات اصول ونمادهای روم باستان است ازنظر اندیشمندان عصرطلایی روم تمام شده است و جای آن را دردوران تاریک قرون وسطی گرفته و حال زمان روشنایی مجدد پدید آمده است خصوصیات اصلی رنسانس را میتوان دردین پیریایی انسان گرایی واقع گرای خرد گرایی و علم مداری خلاصه کرد و دانشمندان و فیلسوفانی چون کپرنیک کپلر گالیله و نیوتن ، بیکن و دکارت و ... این جنبش را سرعت بخشیدند دکارت با جمله معروف خودش من می اندیشم پس هستم کل فلسفه و جهان بینی دنیای سنت را زیرسوال بود ازاین رو دراین عصر انقلابی بوجود آ»د که درراس آن انسان و امور مربوط به آن بود بزرگترین دستاورد رنسانس نه درتحول شیوه های ساخت بلکه درنگاه انسان به جهان بود براساس همین نگرش امانیست های فلورانسی باوردداشتند که انسان میتواند به مدد علم و دانش میتواند رازهای سربه مهر عالم را بگشاید و به نیات خداوند که یکسره قابل درک هستند پی ببرد

رنسانس ، دین پیریایی ، علم مداری ، شکاکیت ، اومانیسم