رابطه بین سبک های مدیریتی و ارتباطات اثربخش با بهره وری در بین کارکنان بانک های شهر بوشهر

هدف مقاله حاضر، تبیین رابطه سبک های مدیریتی و ارتباطات اثر بخش با بهره وری میباشد. این پژوهش، از نظر هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه تمام مدیران مالی بانکهای شهر بوشهر به تعداد 153 نفر می باشند. روش نمونه گیری سرشماری بوده است. جهت گرد آوری داده های تحقیق، علاوه بر روش کتابخانه ای از روش میدانی بر اساس پرسشنامه های استاندارد بهره وری هرسی و گلداسمیت(1980)، پرسشنامه سبک های مدیریت باردنز و متزکاس(1969) و پرسشنامه اثربخشی ارتباطات سازمانی– نانچیان و همکاران(1379) استفاده شده است. به منظور توصیف ویژگی های جمعیت شناختی افراد نمونه در این تحقیق، از جداول پراکندگی و نمودار میله ای، میانگین و انحراف معیار و جهت تحلیل استنباطی داده ها از آزمون K-S، همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که سبک های مدیریتی و ارتباطات اثربخش بطور معناداری قادر به پیش بینی بهره وری بوده اند. بین ابعاد سبک های مدیریتی با بهره وری رابطه معناداری وجود دارد. بین ابعاد ارتباطات اثربخش با بهره وری رابطه معناداری وجود دارد. سبک های مدیریتی و ارتباطات اثر بخش بطور معنا داری قادر به پیش بینی بهره وری می باشند.

Keywords:

سبک های مدیریتی , ارتباطات اثربخش , بهره وری