ارزیابی معیارهای پایداری زیست محیطی در ارتباط با مولفه های شهراسلامی در شهرک های نوساز (نمونه موردی: شهرک بهشتی شیراز)

امروز با وجود بحران های زیاد، توجه به مسائل زیست محیطی اهمیت فراوان یافته واکثر محققان و دست اندرکاران بخش های مختلف درپی چاره جویی برای حل مشکلات موجود برآمده اند. یکی از بخش هایی که بایستی به جد بدان توجه شود زمین است که امروزه درخصوص نقش کلیدی آن حداقل در مسایل ریست محیطی اتفاق نظر وجود دارد و به عقیده صاحب نظران، توسعه پایدار منوط به استفاده معقول و بهینه از زمین (چه زمین طبیعی و چه زمین شهری) می باشد تا علاوه بر استفاده نسل حاضر نسل آتی نیز بتوانند به نحوی بهینه از آن بهره جویند. این مورد به خصوص در مورد محلات شهری قابل توجه است. از سوی دیگر برای یک آرمان شهر اسلامی مولفه هایی در نظرگرفته می شود که در قرابت با اصول پایداری زیست محیطی است. تطبیق این معیارها از دیدگاه اسلامی با پارادایم توسعه پایدار و بررسی در بافت های شهری علی الخصوص بافت های نوساز، کمک شایانی به تبیین مولفه های شهر اسلامی میکند. در این تحقیق ساختارگرا، معیارهای پایداری زیست محیطی در تطابق با آرمان های شهر اسلامی در شهرک بهشتی شیراز مورد بررسی قرار گرفته است تا میزان نزدیکی به پایداری زیست محیطی در آن سنجیده شود. بدین منظور پرسش نامه ای تهیه گردید و نتایج به دست آمده از جامعه آماری 180 نفری با توجه به طیف بندی لیکرت مورد سنجش قرار گرفت. میزان به دست امده در باب پایداری زیست محیطی 91/2 درصد بود که نشان می دهد پایداری این شهرک در محدوده بینابین و نزدیک به نیمه پایدار قرار دارد.

Keywords:

پایداری زیست محیطی , شهر اسلامی , شهرک بهشتی , محله , شیراز