مریم اشرف زاده - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه باهنرکرمان، دانشکده حقوق.

پزشک، مسئول منقصت های علم پزشکی نیست. اگر دردی از دید دانش طبابت درمانی قطعی ندارد، پیامدهای آن را باید صرف حادثه دانست نه تقصیرپزشک. از لحاظ مسئولیت مدنی، ضرر وقتی قابل جبران است که پیش بینی ناپذیر باشد. اگر بین اقدامات پزشک و زیان های وارده رابطه ای نباشد پزشک ضامن نیست. زیرا در این صورت پزشک مباشر ورود ضرری است که سبب آن قوی تر بوده است و در مواردی که سبب از مباشر قوی تر باشد، ضمان و مسئولیت برعهده ی اوست نه برعهده ی مباشر ورود ضرر. نوع مقاله حاضر، توصیفی-تحلیلی با ابزار کتابخانه ای است و هدف از نگارش آن تبیین جایگاه مسئولیت پزشک می باشد. در مواردی که پزشکان و سایر کادر درمانی به واسطه بی احتیاطی، بی مبالاتی، نداشتن مهارت و یا رعایت نکردن مقررات و نظامات دولتی موجب وارد شدن صدمه جسمی یا بدنی یا نقص عضو به دیگری شوند، براساس مقررات قانون مجازات اسلامی مسئول می باشند. معمولاً تعهد پزشکان از مصادیق تعهد به وسیله است که با اثبات تقصیر پزشک از سوی بیمارزیان دیده یا وارث او، مسئولیت وی تحقق می یابد و برطبق قواعد حقوق عمومی مسئولیت مدنی دارد یعنی ضامن خسارت زیان دیده است

مسئولیت اخلاقی و انتظامی، مسئولیت حقوقی