مصطفی بختیاروند - استادیار، گروه حقوق مالکیت فکری، دانشگاه قم
ناهید جلی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق مالکیت فکری، دانشگاه قم

قراردادهای مجوز بهره برداری یکی از رایج ترین طرق انتفاع از حقوق مالکیت فکری است که بین مجوزدهنده و مجوزگیرنده منعقد میشود. مجوزدهندهمعمولا مایل است که بهره برداری مجوزگیرنده را از حق مالکیت فکری موضوع مجوز، به روشهای گوناگون محدود کند. ایجاد محدودیت در فروشمحصولات یکی از این موارد است. در قانون شرمن آمریکا و معاهده عملکرد اتحادیه اروپایی، ایجاد محدودیت فروش در قراردادهای مجوز بهره برداریاز حقوق مالکیت فکری اصولا امری مشروع و پذیرفته شده است. در قوانین این کشورها، میان حالات مختلف محدودیت فروش تفاوت وجود دارد،توافقات بین رقبا و غیر رقبا از هم تفکیک و احکام و ضوابط هرکدام به تفصیل بیان شده است. در حقوق ایران، در قانون اجرای سیاست های کلی اصل 44 به این نوع محدودیت اشاره شده و مشروع بودن یا عدم مشروعیت آن به بررسی و احراز نتیجه و اثر رقابتی یا ضد رقابتی آن منوط شده است. درقانون ما احکام و ضوابط این نوع محدودیت، به نحو جامعی بیان نشده است و بر خلاف حقوق اتحادیه اروپایی و آمریکا میان محدودیت فروش درتوافقات دارای آثار رقابتی مطلوب و نامطلوب تفکیک نشده است. در این مقاله محدودیت فروش در قراردادهای مجوز بهره برداری از حقوق مالکیت فکری، با توجه به قوانین فوق الذکر مورد بررسی قرار گرفته است

قرارداد مجوز بهره برداری، محدودیت فروش، قانون اجرای سیاستهای کلی اصل 44 ، قانون شرمن آمریکا، معاهده عملکرد اتحادیه اروپایی