امین حیدری - کارشناس ارشد عمران گرایش سازه، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی خمین.
علی حیدری - دانشیار مهندسی عمران گرایش سازه، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه شهرکرد

تا به حال روشهای گوناگونی برای طراحی سازهها با کارآیی مناسب در برابر زلزله آزمایش و مورد تحقیق قرار گرفته است.تغییر شکلهای ناشی از بارهای وارد بر ساختمان اغلب از نوع جانبی میباشند که باید توسط دیوارهای برشی، مهاربندها و یا اتصالات صلب )قاب خمشی( مهار گردند. در روشهای مرسوم ساختمان با استفاده از ترکیبی از سختی، شکل پذیری و استهلاک انرژی در برابر زلزله مقاومت می کند. در هنگام زلزلههای قوی این ساختمانها بعد از محدوده رفتار الاستیک، فقط بواسطه قابلیت تغییر مکان غیر الاستیک خود پایدار می مانند. به دنبال توسعه آسیبپذیری کمی، معیارهایی برای بیان آسیبپذیری مطرح شده است. این معیارها که مفهوم میزان خرابی سازه را با ارائه یک تئوری مناسب، بیان میدارند، به محاسبهی یک عدد مشخص به نام شاخص خسارت میانجامد. متداولترین روش کنترل تغییر مکانهای جانبی، مهاربند فولادی میباشد. اگرچه استفاده از این روش از سابقه نسبتاً طولانی برخوردار است اما مطالعات اندکی درباره نحوه اندرکنش قاب بتنی و مهاربند فولادی انجام شده است. در تحقیق حاضر به بررسی میزان سختی جانبی درسازههای مقاومسازی شده بتنی نزدیک گسل با مطالعه کاربرد بادبندهای فلزی هم محور ضربدری پرداخته میشود. ابتدا یک سازه با قاب خمشی بتنی 5 طبقه که با استاندارد 2022 ویرایش دوم طراحی و احداث گردیده است در نظر میگیریم سپس قاب پایه با اضافه نمودن مهاربند هم محور فولادی در محلهای مناسب، مقاومسازی میشود و قاب پایه و قاب مقاومسازی شده به صورت تحلیل دینامیکی غیرخطی فزآینده و با استفاده از 7 زوج شتاب نگاشت ثبت شده تحلیل میشوند. با مقایسهی مدلی که در آن بهسازی لرزهای به کمک seismostruct درحوزه نزدیک گسل در نرم افزار مهاربندهای فولادی صورت پذیرفته است، با مدل پایه، مشاهده میگردد که در اثر مقاومسازی، سختی جانبی در مدل مقاومسازی شده بیشتر از مدل اولیه گردیده است.

سختی جانبی، تحلیل دینامیکی غیرخطی فزآینده، قاب خمشی بتنی ویژه، مولفه قائم زلزله، حوزه نزدیک گسل