مهدی قربان پور - کارشناسی ارشد حسابداری، مدیر گروه آموزش ضمن خدمت کارکنان شهرداری مشهد
امید محمدی - کارشىاسی ارشد مدیریت استراتژیک، معاون مالی و اداری شهرداری منطقه یک مشهد

گزارشگری مالی و افشای اطلاعات به عنوان بازاری برای انتقال اطلاعات به استفاده کنندگان و افراد ذینفع در سال های اخیر به طور وسیعی مورد توجه قرار گرفته است. ضروری است بنگاه های اقتصادی از طریق ارائه اطلاعات شفاف، صحیح و قابل اعتماد اشخاص ذینفع را در جریان نحوه بکارگیری منابع اقتصادی قرار دهند. این اطلاعات در قالب گزارش های مالی افشاء می گردد. گزارش های مالی یکی از اصلی ترین منابع اطلاعاتی است که تصمیمات اقتصادی برخی از سرمایه گذاران با توجه به تجزیه و تحلیل نتایج حاصله از آن شکل می گیرد و به آنها این امکان را می دهد که از میان گزینه های مختلف کاربرد منابع کمیاب در انجام فعالیت های تجاری و اقتصادی، به انتخابی منطقی مبادرت نمایند. گزارشگری مالی بر اساس نظر هیئت تدوین استانداردهای حسابداری مالی، باید اطلاعاتی را فراهم سازد که برای سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان بالفعل و بالقوه و سایر استفاده کنندگان مفید واقع شود. بنابراین جهت مفید واقع شدن اطلاعات حسابداری در تصمیم گیری استفاده کنندگان، هدف های حسابداری و گزارشگری ایجاب می کند که اطلاعات به گونه ای مطلوب و کامل در گزارش های مالی افشاء گردد. در حالی که افشای اطلاعات مالی در تصمیم گیری های صحیح و آگاهانه توسط سرمایه گذاران امری حیاتی است، اما تجربیات گذشته و بررسی های انجام شده در کشورهای مختلف نشان دهنده این واقعیت است که واحدهای تجاری بدون فشارهای دولت و الزامات حرفه ای، ممکن است تمایلی به افشای بیشتر اطلاعات نداشته باشند. بررسی عوامل مؤثر بر افشای اطلاعات مالی دز گزارش های سالانه منجر به ارائه معیارهایی برای تعیین حجم اطلاعاتی که سازمانها باید گزارش نمایند می گردد که این معیارها در تصمیم گیری های صحیح استفاده کنندگان از صورت های مالی و تخصیص درست منابع، مؤثر می باشند به طور کلی، نتایج حاصل از آزمون های انجام شده، برای بررسی فرضیه های تحقیق، مؤید آن است که اندازه سازمان ها، بازده سرمایه گذاری، تشکیل به موقع مجامع عمومی سالانه سازمان و اعمال نظارت شهرداری، نقش مؤثری در افشای بیشتر و کامل اطلاعات دارند. این در حالی است که نتایج نشان می دهد در سازمان های وابسته به شهرداری، وجود عنصر مالی در ترکیب اعضای هیئت مدیره و میزان تجربه و دانش کارکنان بخش حابداری، ارتباط معنی داری با افشای اطلاعات ندارند. در واقع، هرچه اندازه سازمان کوچکتر و بازده سرمایه گذاری بیشتر بوده و از طرفی هنگامی که اعمال نظارت توسط شهرداری بیشتر و مجامع عمومی سالانه به موقع تشکیل گردد، مدیران سازمان ها تمایل بیشتری برای افشای اطلاعات نشان می دهند. همچنین، نتایج بیانگر آن است که از میان متغیرهای اثرگذار بر افشای اطلاعات، اعمال نظارت توسط شهرداری بیشترین اثر را بر افشای اطلاعات سازمان ها دارد..

میزان تجربه، کارکنان، بخش حسابداری، اطلاعات مالی، شهرداری مشهد