فرزانه گل اقایی - استادیار گروه پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اراک
شادی عسکری - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اراک

آموزش ضمن خدمت کارکنان در جهت ارتقای آگاهی و مهارت های حرفه ای و استقرار رفتار مطلوب در کارکنان صورت می گیرد.کاربردی نبودن آموزش ها در چارچوب نیازهای شغلی فراگیران و مطالب تئوری خسته کننده از عوامل پایین بودن اثربخشی این برنامهها عنوان شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی تلفیق روشهای یادگیری مورد محور و بازاندیشی در آموزش مداوم کارکنانپرستاری صورت گرفت. پس از تعیین نیازهای آموزشی پرستاران در دو مرکز درمانی آموزشی، طراحی و اجرای برنامه آموزش به دوروش بازاندیشی مورد محور و آموزش به روش رایج سخنرانی برای 80 شرکت کننده درچهار گروه صورت گرفت. در روش بازاندیشیمورد محور، با توجه به نیاز آموزشی تعیین شده ابتدا شرح حال یک مورد بیمار واقعی، علائم و نشانه ها، اقدامات و یافته های تشخیصی،برنامه درمان و واکنش بیمار به درمان بیان شد. سپس بازاندیشی درباره مراقبت درسه بخش توصیف وضعیت، تجزیه و تحلیل اقداماتو سرانجام درس های آموخته شده و اقدامات پیشنهادی برای رویارویی با شرایط مشابه انجام شد. آزمون آماری تی زوجی تفاوت معنیداری را در نمرات پیش آزمون و پس آزمون شرکت کنندگان در هر یک از دو روش نشان داد (p<0/001). استفاده از آزمون آماریتی گروه های مستقل نشان داد که میانگین نمره آزمون یادگیری گروه روش بازاندیشی مورد محور به طور معنی داری بیش از گروهسخنرانی بود (p<0/05). میانگین نمره واکنش شرکت کنندگان به برنامه در دو روش تفاوت معنی داری نداشت. براساس نتایج اینمطالعه روش بازاندیشی مورد محور می تواند به عنوان یک روش اثربخش در برنامه های آموزش مداوم کارکنان به کار گرفته شود.

اثربخشی، آموزش ضمن خدمت، بازاندیشی، موردمحوری