جعفر شریفی - استادیار گروه رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی، دانشگاه پیام نور تبریز
مهدیه نخعی - دانشجوی دکتری جغرافیا وبرنامه ریزی شهری،باشگاه پژوهشگران جوان ونخبگان،مرند، ایران
آیلار قاسملو - دانشجوی کارشناسی ارشد رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی، دانشگاه پیام نور تبریز
مهدی خداداد - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه گلستان

با توجه به اینکه تاچند سال آینده جهان با بحران کم سابقه ای در طول عمر خود مواجه خواهد شد دانشمندان سعی دارند با ارائه روش هایی به ذخیره آب پرداخته و از هدر رفتن آن جلوگیری کنند. یکی از این روش ها که کمترین اثرات مخرب زیست محیطی را داشته و نیز هدررفت آب را به حداقل می رساند احداث سدهای زیرزمینی است. سدهای زیرزمینی تکنولوژی جدیدی برای تأمین منابع آب و حفاظت از آن بوده و سازگار با مناطق خشک و نیمه خشک است. این سدها سازه هایی هستند که در زیرزمین ساخته می شوند و با مسدود کردن جریان طبیعی آب های زیرزمینی سبب ایجاد ذخایر آبی در زیرزمین می شوند. سدهای زیرزمینی در محل آبراهه های خشک و خشکه رودهای آبراهه های فصلی و نه رودخانه های دائمی ساخته می شود و به این ترتیب به جای ذخیره آب در سطح زمین در زیرزمین آب ذخیره می شود که این آب های ذخیره شده را می توان با لوله گذاری یا حفر چاه پمپاژ کرد. تأمین آب مصرفی، نداشتن تلفات تبخیر، داشتن عمر مفید دائمی، امکان آلوده شدن بسیار کم، هزینه کم، ساخت آسان و ... از مزایای سدهای زیرزمینی در مقایسه با سدهای معمولی سطحی است.

سدهای زیرزمینی، توسعه پایدار، مناطق خشک و نیمه خشک