سید امیر عباس احترامی نودهی - دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیک

مسئله تأمین مالی کشورهای در حال توسعه در توفقنامه پاریس از آنرو حائز اهمیت است که عدم ارائه این کمک های مالی به این کشورهای باعث می شود که آنها قادر به اجرای تکالیفشان مطابق توافقنامه نباشند. بدیهی است که چنین امری توفقنامه را از رسیدن به اهداف تعیین شده اش بازخواهد داشت. این پژوهش مسئله ی مسئولیت دولت های توسعه یافته را در اجرای این تأمین مالی به منظور پیش بینی یک ضمانت اجرا در اجرای این تعهدات مورد بررسی قرار می دهد. تا بدین ترتیب، امکان نقض تعهدات مربوط به تأمین مالی را به حداقل برساند. روش حل مسئله در پژوهش پیش رو تحقیق توصیفی تحلیلی بر اساس اسناد بین المللی و آرای محاکم بین المللی می باشد. در نهایت در پژوهش پیش رو چنین نتیجه گرفته خواهد شد که دولت های توسعه یافته ی عضو توفقنامه پاریس ملزم به اجرای تأمین مالی کشورهای در حال توسعه هستند و نقض این تعهد، تخلف محسوب می شود. و تمام اعضای این توافقنامه در مرحله نخست، حق مطالبه ی توقف فعل متخلفانه و جبران خسارت را از دولت متخلف دارند و در صورت عدم تمکین آن دولت، و در مراحل بعدی، اقدامات متقابل قابل پذیرش است. آشکار است که از آنجایی که نتیجه گیری از طریق استناد به قواعد حقوقی بین المللی و آرای محاکم بین المللی می باشد، روش اعتبار سنجی نتایج نیز میزان مطابقت آن با حقوق بین الملل خواهد بود.

تأمین مالی، توافقنامه پاریس، حقوق بین الملل، دیوان بین المللی دادگستری، کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل، محیط زیست، مسئولیت بین المللی دولت