مالکیت بنگاه و تأثیر آن بر بقای بنگاههای جدیدالورودصنایع تولیدی ایران

هدف اصلی این مقاله مطالعه تأثیر مالکیت بر بقای بنگاه اقتصادی بوده و در این راستا دادههای سرشماری بنگاههای ده نفر کارکن و بیشتر مرکز آمار ایران مورد استفاده قرار گرفته است. در این مطالعه تأثیر مالکیتهای خصوصی، دولتی و تعاونی بر بقا بنگاههای صنایع تولیدی ایران در دو افق زمانی کوتاه و میانمدت سه و پنج سال و با استفاده از مدل رگرسیونی پروبیت بررسی شده است. براساس نتایج این پژوهش طول دوره حیاتبه ترتیب از مالکیت خصوصی به دولتی و سپس به تعاونی کاهش یافته و دوره حیات بنگاه در مالکیتهای ذکر شده داری تفاوت معنیدار است. همچنین نتایج دوره میانمدت نشان دهنده آن است که مالکیت تعاونی تأثیر منفی و معنیدار بر بقا بنگاهها داشته است. بنابراین از نظر سیاستگذاری بازشناسی دلایل دوره حیات کوتاه تر در بنگاه های تعاونی نسبت به سایر مالکیتها از هر حیث دارای اهمیت بوده و این موضوع خصوصا برای اقتصاد ایران که می کوشد سهم بخش تعاون را در اقتصاد ملی افزایش دهد دارای اهمیتی مضاعف است. بنابراین از نظر سیاستگذاری بازشناسی دلایل دوره حیات کوتاهتر در بنگاههای تعاونی نسبت به سایر مالکیتها از هر حیث دارای اهمیت بوده و این موضوع خصوصاً برای اقتصاد ایران که میکوشد سهم بخش تعاون را در اقتصاد ملی افزایش دهد دارای اهمیتی مضاعف است.

Keywords:

بقا , مالکیت , خصوصی , دولتی , تعاونی , برنامههای توسعه , صنایع تولیدی