اثرات داربست آگارز در رشد و تکثیر سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی انسان

در برنامه های مهندسی بافت، تقابل بیولوژیکی بین سلول ها و داربست توسط خواص و ویژگی های مواد زیستی مورد استفاده به عنوان داربست کنترل می گردد. به منظور تحریک سلول ها به سمت فرآیندهای رشد و تکثیر مناسب می بایستی داربست مناسب با ویژگی های مطلوب مورد استفاده قرار گیرد. داربست های طبیعی از جمله داربست های هیدروژلی آگارز به منظور ایجاد یک محیط سه بعدی مناسب جهت کشت و تکثیر منابع سلولی مختلف در مهندسی بافت کاربرد دارد. آگارز یک پلی ساکارید جدا شده از جلبک قرمز است که شامل زنجیره خطی متشکل از واحدهای بتا - دی - گالاکتوپیرانوز و آلفا-دی-ال- گالاکتوپیرانوز می باشد. مطالعه حاضر به بررسی توانایی آگارز به عنوان داربستی سه بعدی به منظور کشت و تکثیر سلول های بنیادی مشتق از چربی انسان می پردازد.