محمدعلی لطف اللهی یقین - استاد، دانشگاه تبریز
جمال محمدامینی - دانشجوی دکتری، دانشگاه تبریز

پایداری سازه سکوی ثابت (جکت) با کوبش شمع به کف دریا تأمین میگردد. طول شمع به سفتی خاک در تراز کف دریا بستگی دارد و شمع در این تراز تغییر مکان ها و دورا نهایی خواهد داشت. این تغییر مکان ها و دورانها روی پاسخ دینامیکی سازه تأثیر مستقیم داشته و اعمال آنها در مدلسازی عددی دشوار است. در این مطالعه یک روش عددی برای تعیین عمق گیرداری، یعنی عمقی زیر تراز کف دریا که باید سازه را با پای گیردار در نظر گرفت تا پاسخ سازه در آن حالت برابر پاسخ سازه در شرایط واقعی (وجود دوران و تغییر مکان در تکیهگاه) گردد، بکار رفت. جهت محاسبه مقدار عمق گیرداری ابتدا با استفاده از مدل عددی فونداسیون شمع و به کمک نتایج پاسخ شمع و نیروهای وارده بر آن، سختی شمع محاسبه گردید. سپس فنرهایی با سختی معادل شمعها تعریف شد و به عنوان تکیهگاه در مدل عددی تحلیل پاسخ دینامیکی سکوی ثابت قرارگرفت. سکو با تکیهگاه الاستیک تحت بار امواج تحلیل گردید و جابجاییهای تکیهگاهی ثبت شد. در ادامه در مدل عددی فونداسیون شمع، فونداسیون برای حالتی تحلیل شد که سر شمع دارای همان جابجاییهای تکیهگاهی فونداسیون مدل عددی تحلیل پاسخ دینامیکی سکوی ثابت، باشد. در این حالت فاصله عمودی سر شمع تا اولین نقطهای روی شمع که در آن جابجایی جانبی صفر است به عنوان عمق گیرداری در نظر گرفته شد. عمقهای گیرداری در خاک ماسه با تراکمهای متفاوت محاسبه شده و حاصل با نتایج کارهای سایر محققان مقایسه گردید. نتایج نشان دهنده دقت قابل قبول روش پیشنهاد شده جهت محاسبه عمق گیرداری میباشد

پاسخ دینامیکی، عمق گیرداری، سکوی ثابت، روش المان محدود، شمع دریایی