محسن محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری کشتی گرایش سازه، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
محمدرضا خدمتی - دانشیار دانشکده مهندسی دریا، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
کریم اکبری وکیل آبادی - دانشجوی دکتری دانشکده مهندسی دریا، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

این تحقیق بر روی پایداری شناور تریماران در حالات سالم و آسیب دیده متمرکز شده است. بدنه اصلی باریک تریماران یک نقص در پایداری اولیه دارد و آن پایداری شناور است، اما بدنه های جانبی نقص در پایداری اولیه را بر طرف کرده اند. برای بررسی پایداری شناور در حالات مختلف سالم وآسیب دیده از معیار پایداری 079DDS- استفاده شده است. در این بررسی از مقایسه حداکثر بازوی بازگرداننده، محدوده پایداری و منحن ی ه ایGZ-Φ به منظور تحلیل پایداری در حالات سالم و آسیب دیده استفاده شده است. در بررسی های انجام شده حالات بحرانی آس یب دی دگی در پایداری شناور مشخص شده و نشان داده شد که، بدنه ه ای کناری که در شرایط سالم باعث افزایش پایداری شناور م ی شوند ، در شرایط آسیب دیدگی دقیقاً نتیجه عکس دارند. همچنین نشان داده شد که وجود مخازن بالاست در بدنه های جانبی تا چه اندازه در بهبود پایداری شناور پس از آسیب دیدگی تأثیرگذار است

تریماران، پایداری اولیه، آسیب دیدگی، حداکثر بازوی بازگرداننده، محدوده پایداری