محسن زارعی - کارشناسی ارشد مهندسی هوافضا دانشگاه صنعتی شریف
کاووس زارع - دانشجوی دکتری مهندسی دریا دانشگاه صنعتی مالک اشتر
امین یارمحمودی - کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک دانشگاه شیراز

شناورهای پرنده گروهی از شناورها بوده که دارای دو فاز عملیاتی می باشند. به علت متفاوت بودن ماهیت این دو فاز، نوع و میزان بارهای وارد بر آنها نیز متفاوت می باشد. این شناورها می بایست در هوا وزن به نسبت کمی داشته در حالی که در آب باید استحکام بالایی داشته باشند. در این تحقیق سعی شده تا از سازههای مشبک منظم که معمولا در ماهواره برها استفاده می شود، در طراحی و ساخت این شناورها نیز استفاده شده و با استفاده از تعمیم روش بسط تک سلولی، ماتریس سختی طیف وسیعی از این سازهها محاسبه گردد. ماتریس سختی تنها یک نوع ساده این سازه ها بنام ایزوگرید مثلثی در مراجع موجود بوده، ولی در این تحقیق، با حذف بعضی از پارامترهای موجود در روابط نهایی بدست آمده و همچنین با تغییر زاویه چرخش تقویت کننده ها می توان تعداد زیادی از این گونه سازهها را تحلیل کرد. در این روش، به طور فرضی پوستهای با خواصی خاصی جایگزین سازه مشبک می شود. این خواصی، با توجه به شکل، ابعاد و جنسی سازه مشبک تعیین میشود. در ادامه، اگر سازه مشبک مورد نظر، خواص ارتوتروپیک از خود نشان دهد، می توان خواص معادل ارتوتروپیکی آن را نیز به دست آورد.

شناورهای پرنده ،سازه های مشبک منظم ،ایزوگرید ،خواص مکانیکی معادل