تغذیه و شیمی درمانی در سرطان پستان: تازه ها و یافته ها

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 691

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NSSC01_014

تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1395

Abstract:

مقدمه: سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطان هایی است که حدود 23 درصد از کل سرطان های جهان را تشکیل می دهد و سالانه 7 هزار زن ایرانی به آن مبتلا می شوند. در زمان حاضر به طور متوسط سن ابتلا به این بیماری در ایران بین 45 تا 55 سال است که 5 سال پایین تر از سطح جهانی است. بنابراین ارائه راهکاری کاربردی در زمینه پیشگیری و درمان و کنترل بعد از درمان در سرطان پستان به امری ضروری مبدل شده است. هدف از این مطالعه ارائه جدیدترین و موثرترین رژیم های غذایی در حین شیمی درمانی و مراقبت های پس از آن می باشد.روش: در این تحقیق با استفاده از معتبرترین منابع بین المللی نظیر PubMed و انجمن سرطان آمریکا در بازه زمانی 2000-2016 موثرترین مواد غدایی در زمینه سرطان پستان انتخاب شده و میزان اثربخشی هر کدام مورد بررسی قرار گرفته است.یافته ها: مهم ترین امر در جلوگیری از توسعه ی سرطان پستان در وهله اول پیشگیری از بروز آن می باشد. مصرف به اندازه مواد غدایی حاوی آنتی اکسیدان ها و هم چنین فیتوکمیکال ها یکی از موثرترین راه ها در بالا بردن سطح ایمنی بدن و در نتیجه کاهش احتمال بروز سرطان می باشد. در مرحله شیمی درمانی می توان با استفاده از رژیم های غدایی مناسب شامل انواع ویتامین های D,C, و A سطح ایمنی بدن و دفاع مخاطی را در برخورد با عوارض جانبی شیمی درمانی و داروهای مصرفی بالا برد و در نتیجه احتمال اثر بخشی شیمی درمانی را تا حدود 20% افزایش داد. ازسوی دیگر تغذیه نقش بسیار موثری در بیان ژنی داشته که می تواند ضمن کاهش در روند پرولیفرشین سلول های سرطانی سبب آپتوزیس آنان نیز بشود.نتیجه گیری: در حال حاضر پزشکان در طول دوره درمان شیمی درمانی تنها عدم مصرف مواد غذایی مضر برای بیماران توصیه می شود و رژیم غدایی فرد را در طول روز مشخص نمی کنند. با توجه به بررسی های انجام شده این سرطان از جمله سرطان های حساس به عوامل تغذیه ای است که با تغییر و اصلاح رژیم غذایی می توان تا 80 درصد از بروز آن جلوگیری کرد و در تسریع روند درمان و افزایش بهبودی فرد از آن کمک گرفت.

Authors

زینب زنجیرشیرازی

دانشجوی کارشناسی گروه علوم تغذیه، دانشکده علوم پزشکی واحد علوم و تحقیقات تهران دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

فاطمه زارع نژاد

دانشجوی کارشناسی گروه علوم تغذیه، دانشکده علوم پزشکی واحد علوم و تحقیقات تهران دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران