نرگس حاجی محمدباقر - دانشجوی کارشناسی گروه علوم تغذیه، دانشکده علوم پزشکی واحد علوم و تحقیقات تهران دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
آریو موحدی - عضو هیئت علمی گروه تغذیه دانشکده علوم پزشکی واحد علوم و تحقیقات تهران دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مقدمه: کم خونی فقر آهن یکی از مهمترین مشکلات تغذیه ای مخصوصاً در بین زنان جوان است که باعث کاهش بهره وری در اثر افزایش مرگ و میر و ابتلاء به بیماری در مادران و کاهش ظرفیت جسمی و روانی در بخش بزرگی از جامعه می شود. برای مبارزه با کم خونی فقر آهن تغییر در عادات غذایی مردم و دادن آموزش های تغذیه ای می تواند راه حل مناسبی باشد. هدف از این مطالعه تعیین اثر آموزش تغذیه بر کم خونی ناشی از فقر آهن در دختران دبیرستانی بود. روش: این مطالعه به صورت مقطعی و میدانی بوده و با استفاده از پرسشنامه بر روی 20 دانش آموز دختر دبیرستانی در سال تحصیلی 94-95 که در بین آنها 13 نفر دارای کم خونی بودند انجام گردید. قبل از آموزش و توزیع پمفلت ها در رابطه با مواد غذایی و ارتباط آنها با آهن پیش آزمون و پس از دو هفته پس آزمون گرفته شد. سؤالات در پرسشنامه بصورت سه گزینه ای بوده و امتیاز دهی به پاسخ ها با کمی سازی نتایج انجام گردید. برای جوابهای درست امتیاز یک و غلط صفر منظور شد. اطلاعات جمع آوری و در نرم افزارهای Past و SPSS وارد و با استفاده از آزمون t زوجی آنالیز گردیدند.یافته ها: اگرچه تفاوت معنی داری در میانگین نمره آگاهی تغذیه ای مشاهده شد و به ترتیب در پیش آزمون و پس آزمون 7/6 و 8/9 به دست آمد (p<0/05)، اما این آگاهی سبب تغییر در عملکرد دانش آموزان نگردید و هم در پیش آزمون و هم پس آزمون میانگین نمره عملکرد تغذیه ای 1/3 محاسبه گردید. هر چند در این تحقیق سطح عملکرد بی معنا بوده است اما سطح آگاهی تغذیه ای به هر حال می تواند نشان دهنده تأثیر موفق آموزش بر بهبود شاخص های خونی آهن گردد. همانطور که نتایج نشان داد بعد از دادن آموزش تغذیه ای در مجموع سطح آگاهی و عملکرد تغذیه ای همه شرکت کنندگان که در آغاز کم خونی فقر آهن داشتند پس از پایان مطالعه افزایش یافته است (p<0/05).نتیجه گیری: باتوجه تحقیق حاضر دادن آموزش تغذیه ای احتمالاً در بهبودی شاخص های خونی آهن و کاهش کم خونی فقر آهن می تواند مؤثر باشد.

کمبود آهن، آنمی، اتلاف منابع آموزشی