رژیم متناوب یک روز در میان ،کلید درمان بیماری های مزمن

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 4,597

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NSSC01_094

تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1395

Abstract:

مقدمه: رژیم کم کالری یک استراتژی مهم برای کاهش وزن در افراد چاق است. رژیم محدود شونده یک روز در میان یک نوع رژیم کم کالری است به طوری که فرد یک روز دسترسی آزاد و یک روز محدود به غذا دارد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر این نوع رژیم بر کاهش وزن و ترکیب بدنی، توده چربی و عضلانی می باشد. یکی از سوالاتی که باید پاسخ داده می شود این است که آیا این رژیم برای افراد دیابتی و بیماران قلبی و سرطانی توصیه می شود؟یافته ها: طی تحقیقات انجام شده این رژیم هیچ تأثیری بر میزان گلوکزخون ناشتا ندارد اما باعث کاهش وزن حدودا 4 تا 8 درصد و کاهش 11 تا 16 درصد توده چربی بدن می شود. این نوع رژیم سبب افزایش ترشح هورمون رشد، افزایش بافت عضلانی، افزایش ترشح نوراپی نفرین و شکستن توده چربی می شود. طی تحقیقات پژوهشی 2014 تا 2016 بر روی بیماران دارای نارسایی قلبی مشاهده شد که میانگین فشار خون، میزان کلسترول و غلظت تری گلیسرید خون بیمارانی که از این رژیم پیروی می کردند نسبت به گروه کنترل کمتر بود. تحقیقات نشان داده اند به علت کاهش سطح سرمی انسولین و لپتین خون، این رژیم می تواند برای بیماران سرطان سینه نیز مؤثر باشد. در زنانی که آخرین وعده غذایی شبانه با صبحانه روز بعد آنان بیشتر از 13 ساعت فاصله دارد، مدت درمان بیماری سرطان سینه کمتر شد. تحقیقات متعدد دیگری نشان داد در افرادی که این نوع رژیم را رعایت می کردند نسبت به گروه کنترل، 43 درصد احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 کمتر بوده است. این رژیم بر پروتئین فاکتور رشد انسولین تأثیر می گذارد و سبب بهبود دیابت نوع 2 می شود. به علاوه، نتایج تجزیه سلول چربی کبدی افراد رژیم گیرنده تناوبی نشان داد که سطح آمینواسیلاز 1و آلفا گلوتاتیون ترانسفراز 3 در این افراد نسبت به گروه شاهد بالاتر بوده است. نتیجه گیری: رژیم متناوب یک روز در میان، رژیمی است که تأثیر قابل توجهی بر بیماران دیابتی نوع 2 و قلبی و سرطان سینه دارد که به مدت 3 تا24 هفته توصیه می شود.

Authors

پروانه کاظمی

دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

آناهیتا مهرآور

دانشجوی کارشناسی گروه علوم تغذیه، دانشکده علوم پزشکی واحد علوم و تحقیقات تهران دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران