تأثیر رژیم غذایی در بیماران مبتلا به اختلال اوتیسم

اوتیسم یک اختلال تکاملی است که با 3 مشخصه توصیف می شود 1.اختلال در تعاملات اجتماعی ( تماس چشمی خفیف، بی تفاوتی و روابط شخصی محدود، نادیده گرفتن دیگران وعدم بروز واکنش های محبت آمیز)2. اختلال در مهارت های ارتباطی کلامی و غیرکلامی (تأخیر یا فقدان تکلم، ناتوانی در شروع گفت وگو) 3. بروز رفتار های کلیشه ای، تکراری و محدود (مثل تکان دادن دست ها (مانند بال زدن)، جلو و عقب رفتن مکرر، ضربه به سر و صورت تکراری ومداوم) علائم این اختلال معمولاً در سه سال اول زندگی بروز می کنند. علت اصلی آن شناخته نشده و در پسران شایع تر از دختران است. حدود دو سوم کودکان مبتلا به اوتیسم درجاتی از عقب ماندگی را نشان می دهند، قادر به تکلم نیستند و علائمی به صورت خودآزاری و دیگرآزاری نشان می دهند. گروهی دیگر بهره هوشی نرمال دارند و در بعضی زمینه ها (مانند نقاشی) بسیار توانا هستند. حدود 50 سال پیش تحقیقات غذایی بر روی کودکان اوتیسمی آغاز گردید که طبق آن در صورت اجرای یک رژیم غذایی صحیح، می توان از پیشرفت بیماری اوتیسم در کودکان جلوگیری کرد. مطالعات نشان داده اند که به دو دلیل نمی توان برنامه غذایی یکسانی برای کودکان اوتیسمی اجرا نمود: 1. درکودکان اوتیسمی علاوه بر طیف وسیع اختلالات رفتاری، انواع حساسیت های غذایی وجود دارد که با در نظر گرفتن آن ها رژیم غذایی هر کودک از دیگری متمایز می شود 2.اگر چه اصطلاح picky eating یا غذا خوردن انتخابی در کودکان امری دور از انتظار نیست اما در کودکان اوتیسمی این مسئله بسیار شایع و حائز اهمیت است. کودکان اوتیسمی به طور معمول نسبت به چند نوع غذای خاص و مورد علاقه شان تمایل نشان داده و در برابر غذاهای جدید بسیار مقاومت می کنند. در یک مطالعه مورد شاهدی ازبین 17 کودک 3 تا 10 ساله مبتلا به اوتیسم 10 کودک (54%) کمتر از 20 نوع غذا می خورند. همین امر موجب کاهش تنوع در رژیم غذایی و فقر آن از نظر بسیاری از ریز مغذی های مهم می شود. طبق مطالعات انجام شده کمبود اکثر ریزمغذی ها از جمله اسیدهای چرب امگا 3، ویتامین های گروهB، ویتامینD، منیزیم و کلسیم در کودکان اوتیسمی شایع است که جبران آن ها از طریق مکمل یاری می تواند تأثیر بسزایی در بهبود اختلالات رفتاری داشته باشد. در یک مطالعه بیان شده کودکان اوتیسمی که با مکمل امگا 3 تحت درمان قرار گرفتند، والدینشان از بهبود سلامت کلی، الگوی خواب، بیش فعالی، توجه و مهارت های شناختی آن ها خبر دادند. این مسئله در رابطه با مصرف مکمل های ویتامین B6، منیزیم و سلنیوم نیز گزارش شده است. همچنین این فرضیه وجود دارد که کودکان اوتیسم به غذاهای مخصوصی پاسخ منفی می دهند که عمدتآ این غذاها حاوی دو پروتیین به نام گلوتن و کازئین بوده و این خود باعث افزایش واکنش ها و سیگنال های مخرب شیمیایی در بدن شده که مسئول ناهنجاری های مغزی و رفتاری حاصله در کودکان اوتیسم می باشد. پس می توان نتیجه گرفت که نوع تغذیه کودکان اوتیسمی در بهبود و یا وخامت بیماری مؤثر می باشد.

Keywords:

اوتیسم , مشخصه های اوتیسم , رژیم غذایی کودکان اوتیسمی , غذا خوردن انتخابی , کمبود ریزمغذی ها