زینب میرشکاری - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان
سیدابراهیم میرشاه جعفری - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان

هدف این پژوهش بررسی نقش فناوری اطلاعات در تعلیم و تربیت می باشد. این پژوهش در صدد پاسخ گویی به این سوال است آیا فناوریاطلاعات و ارتباطات تاثیری بر تعلیم و تربیت دارد؟آیا فناوری اطلاعات و ارتباطات می تواند تعلیم و تربیت را به چالش می کشاند؟آیافناوری اطلاعات و ارتباطات می تواند اثرات مخرب و ناکام کننده بر تعلیم و تربیت داشته باشد؟هدف اساسی تعلیم و تربیت،پرورش انسان کامل است.منظور از انسان کامل،انسانی فرهیخته، خلاق، متفکر، آزاد، خودتنظیم،اصولگرا،ارزشی و اجتماعی.از سوی دیگر،تربیت قرن بیست و یکم با تکیه بر فناوری اطلاعات و با شعار یادگیری مادام العمر،در تلاش برایتحقق انسانی است که در پرسشگری،تجدید نظر،تحلیل و اخذ معنا از اطلاعات برای رسیدن به مقاصد،توانایی دارد.در عصر کنونی استفادهاز فناوری اطلاعات و ارتباطات باید جای خود را در نظام تعلیم و تربیت پیدا نماید و به عنوان یک اصل مهم، در برنامه ریزی آموزشی وبرنامهریزی درسی مدارس گنجانده شود. شیوه تعلیم و تربیت، در مدرسهای که مبتنی بر فناوری اطلاعات است، تغییر مییابد و معلم به عنوانآموزش دهنده و دانشآموزان به عنوان یادگیرنده های صرف نخواهند بود؛به روز شدن امکانات آموزشی و تکنولوژی در عرصه تعلیم و تربیت یکی از فاکتورهای مهم در رسیدن به اهداف متعالی تعلیم و تربیتاست. اما نباید از آسیب های فناوری اطلاعات در آموزش و تعلیم و تربیت غافل شد مهم ترین کار فرهنگ سازی و اطلاع رسانی وبینشکافی دادن به متعلم و متربی می باشد باید به هر دو گروه آموزش هایی متناسب با سطح فکری و اجتماعی آنان داده شود. استفاده از فناوریاطلاعات و امکانات رفاهی آموزشی باید متناسب به سطح نیاز دانش آموزان و تعلیم و تربیت باشد.

تعلیم و تربیت،فناوری اطلاعات و ارتباطات،آموزش