محمدرضا فتحی - دانشجوی دکتری برنامه درسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان
سیدابراهیم میرشاه جعفری - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان

هدف این پژوهش بررسی آسیب های فضای مجازی در تعلیم و تربیت نوجوانان می باشد. این پژوهش درصد پاسخگویی به این سوالاتاست که آیا فضای مجازی تاثیری بر تعلیم و تربیت نوجوانان دارد؟آیا والدین نقشی در آسیب شناسی فضای مجازی دارند؟آیا رفتاروالدین و هنجارهای جامعه تاثیری بر افزایش یا کاهش آسیب فضای مجازی دارد؟فضای مجازی نسل جدیدی از فضای روابط اجتماعی هستند که با این که عمر خیلی زیادی ندارند توانسته اند به خوبی در زندگی مردموارد شوند مردم بسیاری در سنین مختلف و از گروه های اجتماعی متفاوت در فضای مجازی گرد هم آمده اند و از فاصله های بسیار دوردر دنیای واقعی، از این طریق با هم ارتباط برقرار می کنند.امروزه روش های ارتباطی با دیگران از طریق اینترنت افزایش یافته است.یکی ازکاربردهای اینترنت برقراری ارتباط اجتماعی با دیگران است.شاید عیب اصلی ارتباط های اینترنتی آن است که ارتباط در فضای مجازیاساسا بر متن استوار است و بنابراین از نشانه های بصری و شنیداری در تعامل های رو در رو بی بهره است.باید دقت داشته باشیم که با فرزندان خویش دوست باشیم آنقدر روابط صمیمانه داشته باشیم که بودن در کنار خانواده و در جمع بودن رابه انزوا و وقت کشی در فضای مجازی ترجیح دهد و به دنبال گسترش روابط خود با والدین و همسالان و محیط تربیتی و پیشرفت خویشباشد نه فرار از آنها و پناه به فضای مجازی . مهمترین درمان برای خلاصی ازآسیب و بیماری ناشی از فضای مجازی عبارتند از رفتاردرمانی والدین، بینش درمانی،فرهنگ درمانی،آموزش درمانی.همچنان نقش والدین پر رنگ است اما متاسفانه والدین ما در جهتی مخالفبا اهداف تربیتی و مصلحت فرزندان خویش گام بر می دارند شیوه تربیتی و نگرش والدین خود یکی از فاکتورهای کشیده شدن نوجوانانبه فضاهای مجازی می باشد

آسیب شناسی،فضای مجازی،تعلیم و تربیت