نقش عیار سیمان بر کیفیت بتن در شرایط محیطی خلیج فارس

کیفیت بتن از نظر مقاومت و دوام اهمیت دارد اما دوام و نفوذ ناپذیری آن در شرایط محیطی خلیج فارس از اهمیت ویژه ای برخوردار است همواره تصوراتی مبنی بر بالا بودن کیفیت بتن با افزایش سیمان وجود دارد هرچند نسبت آب به سیمان آن ثابت باقی بماند بدیهی است اگر نسبت آب به سیمان با افزایش عیار سیمان کاهش یابد کیفیت مقاومت و دوام آن بهبود می یابد و نقش درجه اولی را ایفا می کند در این نوشته نسبت آب به سیمان ثابت فرض شده است و سعی می شود تاثیر عیار سیمان بر کیفیت بتن مطرح گردد با افزایش عیار سیمان مقدار آب و حجم خمیر سیمان افزایش می یابد که ضمن بهبود کارآیی موجب کاهش مقاومت و دوام بتن می شود به هر حال کاهش عیار سیمان تا آن جا ممکن است که حجم خمیر سیمان برای ایجاد کارآیی و چسباندن سنگدانه ها کافی باشد به جای مفهوم عیار سیمان گاه نسبت سنگدانه به سیمان بکار می رود افزایش حجم خمیر سیمان نسبت به حداقل ممکن خمیر سیمان می تواند به افزایش حجم حفرات منجر گردد و از نظر دوام با کاهش کیفیت همراه شود افزایش حجم خمیر سیمان جمع شدگی خودزا جمع شدگی خمیری ناشی از تبخیر در بتن تازه و جمع شدگی ناشی از خشک کردن در بتن سخت شده را به دنبال می آورد که موجب کاهش مقاومت و دوام بتن می شود کاهش حجم خمیر سیمان تا حداقل ممکن به کاهش حجم حفرات و پیچ در پیچ شدن لوله های موئینه به واسطه افزایش حجم سنگدانه منجر می گردد و ثبات حجمی بیش تری حاصل می شود و در نتیجه با افزایش مقاومت و دوام روبرو می شویم به هر حال آیین نامه ها و مشخصات فنی در شرایط مشابه خلیج فارس حداکثری را برای عیار سیمان مطرح می کنند که باید در مورد آن ها بازنگری صورت گیرد

Keywords:

بتن , عیار سیمان , نسبت سنگدانه به سیمان , مقاومت فشاری , دوام , خلیج فارس