فریبا مرادی عباس آبادی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین-پیشوا

هدف بحث حاضر بررسی ساختار کنترل هوشمند و نقش موثر آن در خودتنظیمی کودکان است. مرور روابط موجود بین تنظیم هیجان، سازگاری و جامعه پذیری کودکان به عنوان موارد مهم در شکل گیری کنترل هوشمند و رشد بهینه در دوران کودکی که منجر به رشد و پرورش خود تنظیمی می شود، ضروری است. ابتدا مباحث تعریفی و مفهومی حائز اهمیت و سپس آثار پیدایش کنترل هوشمند در دوران کودکی بیان می شود و نقش آن در رشد مواردی چون تهیج پذیری، اخلاق، همدلی، سازگاری و کفایت اجتماعی ملاحظه می شود. سپس، آنچه را که در مورد جامعه پذیری، به ویژه در خانواده، شناخته شده است و عواقب عدم خود کنترلی و در نهایت خود تنظیمی مورد مداقه قرار می گیرد.

کنترل هوشمند1، خود تنظیمی، توجه به خود، سازگاری، خود کنترلی، جامعه پذیری