بررسی رابطه ی بین طرح واره های ناسازگاراولیه، هیجان خواهی و ناگویی خلقی با آمادگی به اعتیاد در افراد معتاد

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی بین طرح واره های ناسازگاراولیه، هیجان خواهی و ناگویی خلقی با آمادگی به اعتیاد انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه معتادانی است که به کلینیک های ترک اعتیاد در سال 1393در شهر مشهد مراجعه کردند و تحت درمان قرار گرفتند . نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل300 نفر از جامعه مذکور است که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند . از پرسشنامه های هیجان خواهی ماروین زاکرمن، طرحواره ی یانگ و ناگویی خلقی تورنتو و آمادگی به اعتیاد در پژوهش حاضر استفاده گردید. در این پژوهش داده ها به لحاظ توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان) توسط نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته ها حاکی از آن بود که طرحواره های ناسازگار اولیه و هیجان خواهی و ناگویی خلقی با آمادگی به اعتیاد رابطه مثبت معنا داری دارد (0/01 >P). همچنین نه بعد از طرحواره های ناسازگار اولیه (محرومیت ، انزوای اجتماعی،نقص ،شکست ،گرفتار ،اطاعت ،ایثارگری، بازداری هیجانی و خودانضباطی ناکافی ) با آمادگی به اعتیاد رابطه ی معنی داری دارند (0/01 >P ) .علاوه بر این،ابعاد هیجان خواهی(تجربه طلبی ،ماجراجوئی ،ملال پذیری وگریز از بازداری ) با آمادگی به اعتیاد رابطه ی معنی داری دارند(0/01 >P ) و نیز ابعاد ناگویی خلقی(دشواری درتشخیص احساس،دشواری در توصیف احساس و تفکر عینی) با آمادگی به اعتیاد رابطه ی معنی داری دارند (0/01 >P) . طرح واره های ناسازگاراولیه، هیجان خواهی و ناگویی خلقی به طور کلی 48 درصد از تغییرات واریانس آمادگی به اعتیاد را پیش بینی می کند.

Keywords:

طرح واره های ناسازگار اولیه , هیجان خواهی , ناگویی خلقی , آمادگی به اعتیاد