اعظم عنایتی - کارشناسی ارشد روان شناسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران
محسن لعلی - هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید باهنر، اصفهان، ایران
محمدرضا نجفی - استادیار دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. اصفهان. ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابرازگری هیجانی با سلامت روان بیماران ام اس در شهر اصفهان در سال 1394-1393، انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری مورد مطالعه در پژوهش حاضر، بیماران مبتلا به بیماری مالتیپل اسکلریز بودند که با شیوه نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس، 84 نفر از بین بیماران مراجع به مراکز درمانی به عنوان حجم نمونه جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه ی ابرازگری هیجانی (کینگ و امونز،1990) و پرسشنامه سلامت عمومی(1972) بودند. داده های جمع آوری شده به کمک همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین علائم جسمانی با ابراز هیجان منفی(r= 0/22) رابطه معنادار مثبت وجود دارد. هم چنین بین اضطراب با ابراز هیجان مثبت(r=- 0/25) و ابراز هیجان منفی(r= 0/30) رابطه معنادار وجود دارد. از طرفی بین اختلال در عملکرد با ابراز هیجان مثبت(r= 0/44)، ابراز صمیمت(r= 0/24) و ابراز هیجان منفی(r=- 0/27) رابطه معنادار وجود دارد. و نهایتاً بین افسردگی با ابراز هیجان مثبت(r=- 0/46)، ابراز صمیمت(r=- 0/34) و ابراز هیجان منفی(r= 0/33) رابطه معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که ابراز صمیمیت به میزان 32 درصد توانایی پیش بینی اختلال در عملکرد سلامت روانی را دارد. هم چنین مولفه های ابراز هیجان مثبت، ابراز هیجان منفی و ابراز صمیمیت به ترتیب 24/8 درصد، 34/8 درصد و 40/3 درصد، توانیی پیش بینی افسردگی را دارند. بنابراین در بررسی مقوله سلامت روان افراد دارای ام اس باید به وضعیت هیجانی آنان توجه کافی صورت پذیرد.

ابرازگری هیجانی، بیماری مالتیپل اسکلریز، سلامت روان