الگوی ایرانی-اسلامی ارتباط با طبیعت در نگرش باشندگان خانه های بومی شیراز

در طول سال های مختلف نگرش انسان نسبت به الگوهای زیستی اش تغییرات بسیاری کرده است که از جمله آن می توان به از هم گسیختگی ارتباط و با محیط طبیعی اشاره کرد. این نگرش ها که حاصل تفکر ایرانی - اسلامی است در نوع خلقت مکان زندگی افراد موثرند و انواع اصول الگوهای مختلف زیستی را با خود به همراه می آورند. امروزه کمتر معماری دیده می شود که همچون معماری بومی ایرانی برای تمام چرخه حیات ارزش قائل باشد و الگوی زیستی آن نه تنها شامل انسان باشد که دیگر موجودات زنده موجود در دامنه زندگی او را دربرگیرد. در این پژوهش تلاش شده است تا نگاه کیفی (نگرش پدیدار شناسانه)، مطالعات کتابخانه ای و میدانی - مشاهده و مصاحبه - در کنار دیدگاه صاحب نظران به بررسی دیدگاه باشندگان خانه هایی که بنیه ایران پرداخت و الگوی زندگی باشندگان را استخراج نمود. نمونه موردی مقاله حاضر خانه های سنتی شیراز است و مهم ترین الگویی که از تجربیات باشندگان این خانه ها به دست می آید الگوی زیستی ارتباط با طبیعت است که اصول آن عبارت است از: اعتماد داشتن طبیعت و دستور گرفتن از آن، تأمین نیازهای خود با توجه به شرایط طبیعی موجود، زندگی مسالمت آمیز با حیوانات (همزیستی با طبیعت) و استفاده از عناصر طبیعی در خانه ها.

Keywords:

نگرش پدیدار شناسانه , الگوی زیستی , تفکر ایرانی-اسلامی , باشندگان خانه های سنتی شیراز , ارتباط با طبیعت