اصول طراحی مسکن در جهت کاهش جرم
عنوان مقاله: اصول طراحی مسکن در جهت کاهش جرم
شناسه ملی مقاله: RCEAUD01_041
منتشر شده در کنفرانس بین المللی دستاوردهای نوین پژوهشی در مهندسی عمران معماری شهرسازی در سال 1394
شناسه ملی مقاله: RCEAUD01_041
منتشر شده در کنفرانس بین المللی دستاوردهای نوین پژوهشی در مهندسی عمران معماری شهرسازی در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمدحسن یزدانی - عضو هیئت علمی دانشگاه محقق اردبیلی
فائقه سرحانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه محقق اردبیلی
جابر جمالی نسب - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه محقق اردبیلی
خلاصه مقاله:
محمدحسن یزدانی - عضو هیئت علمی دانشگاه محقق اردبیلی
فائقه سرحانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه محقق اردبیلی
جابر جمالی نسب - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه محقق اردبیلی
در بین مسائل مختلف، امنیت جایگاه ویژه ای در آرامش و افزایش کیفیت زندگی شهری خواهد داشت. امنیت از نظر لغوی به معنای راحت و آسوده و بی بیم گردانیدن می باشد. مفهوم آن به دفاع و حفاظت از خود، خانواده و دوستان و اموال باز می گردد کشور نشان دهنده ضرورت بحث می باشد. امنیت از نیازهای اساسی انسان است که نحوه پاسخ گویی به آن تأثیر مستقیم بر ارضای نیازهای دیگر او دارد. انسان همیشه در طول زندگی سریع در پاسخ گویی به این نیاز داشته است، ساختن ابزارآلات دفاعی، ایجاد تأسیسات تدافعی و نظامی سکونتگاه ها و شهرها، تشکیل نیروی انتظامی و... برخی از اقدامات و برای حفاظت و امنیت فردی و اجتماعی بوده است. در این بین احساس امنیت از جمله عوامل انسانی - محیطی است که می تواند نقش بسزایی در رضایتمندی انسان ها از فضایی که در آن زندگی می کنند داشته باشد. امنیت در مجموعه های مسکونی تنها از طریق موانع سخت فیزیکی میسر نبوده،چه بسا همین موانع فیزیکی به لحاظ روحی - روانی حس ناامنی را در مردم تقویت کند. با توجه به رشد جمعیت و افزایش نیاز به واحدهای مسکونی در شهرها، روشن کردن الگوها و خط مشی ها برای نیل به اهداف برنامه ریزی شده ، ضروری به نظر می رسد که در این بین ایجاد حس امنیت عنوان یکی از عوامل انسانی - محیطی نقش مهمی را در رضایتمندی و آسایش افراد در زندگی آنها ایفا خواهد نمود. در این مقاله به بررسی اصول طراحی مسکن در جهت کاهش جرم می پردازد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی می باشد و از منابع کتابخانه ای و اسنادی برای انجام تحقیق استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که خانه های آپارتمانی نسبت خانه های ویلایی به دلیل کمبود یا فقدان فضای کافی برای تفریح زمینه بزهکاری را ایجاد می کند. همچنین تأثیر اندازه مسکن جمعیت ساکن در آنها حاکی از آن است که در خانه های کوچک و محقر با نسبت جمعیت بالا نسبت به خانه های بزرگ و متوسط میزان جرم بیشتری صورت می گیرد. در رابطه با امکانات و کیفیت مسکن در وقوع جرم در خانه ها با امکانات پایین جرم بیشتری صورت می گیرد. در رابطه با جنس مسکن در ارتکاب جرم با توجه به اینکه اکثر خانه های آجری هستند و شمار خانه های فلزی چوبی روبه کاهش است و می توان با قطعیت نتیجه گرفت که ارتکاب جرم در خانه های آجری بیشتر است. همچنین ایجاد حس امنیت از طریق غیرمستقیم و با بهره گیری از سیاست های پیشگیرانه تلفیقی کالبد معماری و روابط اجتماعی - فرهنگی تحقق پذیر خواهد بود.
کلمات کلیدی: مسکن،طراحی مسکن،جرم،رویکردهای کاهش جرم
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/475350/