ایجاد حس امنیت در طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد پیوند اجتماعی

تبیین مسائل مختلف، امنیت جایگاه ویژه ای در آرامش و افزایش کیفیت زندگی شهری خواهد داشت. امنیت از نظر لغوی به معنای راحت و اسوده و بی بیم گردانیدن می باشد و مفهوم آن به دفاع و حفاظت از خود، خانواده و دوستان و اموال بازمی گردد که خود نشان دهنده ضرورت بحث می باشد. امنیت از نیازهای اساسی انسان است که نحوه پاسخ گویی به آن تأثیر مستقیم در ارضای نیازهای دیگر او دارد. انسان همیشه در طول تاریخ سعی در پاسخ گویی به این نیاز داشته است، ساختن ابزارآلات دفاعی، ایجاد تأسیسات تدافعی نظامی در سکونتگاه ها و شهرها، تشکیل نیروی نظامی و... برخی از اقدامات و برای حفظ امنیت فردی و اجتماعی آن بوده است . با این وجود در سال های اخیر، تغییر ویژگی های جمعیتی، اجتماعی و فرهنگی انسان ها تأثیر زیادی در شکل گیری مسکن داشته است. طبقه بندی ساده قشر مخاطب برای دسته بندی کلی مسکن مورد نیاز پاسخ گوی نیازهای دامنه وسیع استفاده کنندگان از مجموعه های مسکونی نمی باشد. در این بین احساس امنیت از جمله عوامل انسانی - محیطی است که می تواند نقش بسزایی در رضایتمندی انسان ها از فضایی که در آن زندگی می کنند داشته باشد. امینی در مجموعه های مسکونی تنها از طریق موانع سخت فیزیکی میسر نبوده، چه بسا همین موانع فیزیکی به لحاظ روحی - روانی حس ناامنی را در مردم تقویت کند. با توجه به رشد جمعیت و افزایش نیاز مجموعه های مسکونی در شهرها ، روشن کردن الگو و خط مشی هایی برای نیل به این اهداف برنامه ریزی شده، ضروری به نظر می رسد که در این بین ایجاد حس امنیت به عنوان یکی از عوامل انسانی - محیطی نقش مهمی را در رضایتمندی و آسایش افراد در زندگی آنها ایفا خواهد نمود. نتایج حاصله این مقاله حاکی از آنست که ایجاد حس امنیت از طریق غیرمستقیم و با بهره گیری از سیاست های پیشگیرانه تلفیقی کالبد معماری روابط اجتماعی - فرهنگی از قبیل: مسئله اشراف و دید افزایش قابلیت رویت پذیری بصری ، برقراری تناسب میان تراکم جمعیتی و مجموعه های مسکونی، ایجاد کاربری های متنوع متجانس و... تحقق پذیر خواهد بود. بر این اساس این مقاله به بررسی نقش و جایگاه امنیت در طراحی مجموعه های مسکونی می پردازد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی می باشد و از منابع کتابخانه یا اسنادی برای انجام تحقیق استفاده شده است.