بتول نعمتی - کارشناسی ارشد پترولوژی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
عباس آسیابانها - دکتری پترولوژی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
رضا نوزعیم - دکتری تکتونیک، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

منطقهی لات- بلوکان در شمال شهرستان قزوین، بخشی از زون البرز غربی است. در این منطقه تودههای دیوریتی، روانه گدازههای آندزیتی و گنبدهای داسیتی با سن پس از ائوسن دیده میشود. در نمودارهای هارکر بین مقادیر سیلیس ناپیوستگی مشاهده میشود که به دلیل خاستگاههای متفاوت این سنگها است. نمودارهای عنکبوتی، غنی شدگی از LREE را نسبت به HREE به دلیل عدم وجود گارنت در منشا نشان میدهند. نسبت Ba/La بین 16/8 تا 20/45 ، نسبت Ba/Ta بالاتر از 450 و نسبتهای پایین Nb/Y در سنگهای منطقه ی مورد مطالعه، نشان میدهد که این سنگها در مرز صفحات همگرا و احتمالاً در مناطق پشت قوس تشکیل شدهاند. با استفاده از مدلسازی فرایندهای مختلف، مشخص شد که سنگهای داسیتی در نتیجهی ذوب و تفریق آمفیبولیتهای جایگیری کرده در پوستهی زیرین، سنگ های دیوریتی در اثر هضم با قطعاتی از پوستهی قارهای زیرین در یک ماگمای بازیک صعود کرده از گوه گوشته ای و سنگهای آندزیتی در نتیجهی فرآیند FCA از همان ترکیب بازیک ایجاد شده اند.

مدلسازی ژئوشیمیایی، پس از ائوسن، دیوریت، داسیت، البرز غربی