فریبا مرشدی نودژ - دانشجوی کارشناسی ارشد تکتونیک، گروه زمین شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
ساسان باقری - عضو هیئت علمی، گروه زمین شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
عبدالرضا پرتابیان - عضو هیئت علمی، گروه زمین شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان

در بخش جنوب شرقی پهنه سنندج- سیرجان، گروهی از عناصر ساختاری شامل گسل ها، محور چین ها، خطواره ها، روند لایه ها و کشیدگی عدسی های تکتونیکی همگی بر روی نقشه ها و عکس های ماهواره ای منطقه از یک الگوی منحنی شکل بزرگ مقیاس تبعیت می کنند. مطالعه تصاویر ماهواره ای و پردازش های مرتبط با آن بیان می دارد که چرخش ساختارها و واحدهای سنگی در قالب الگوی تکتونیکی مشخصی قابل تعریف هستند که به طور کلی ما آن را قوس ساختاری عظیم سیرجان نامیده ایم. تحدب این ساختار که به سمت شرق می باشد توسط سنگ های نئوژن با روند کلی شرقی- غربی بریده شده است. این نقطه دقیقا موقعیتی است که کربنات های فسیل دار ائوسن، روند N340 به خود گرفته اند. این قوس ساختاری با نقطه تقارن شهرستان سیرجان نیم حلقه ای با شعاع متوسط 90 کیلومتر را می پیماید. مطالعات صحرایی در منطقه سیرجان نشان داده که سنگ های دگرگونی در هسته این قوس ساختاری نیز یک نیم حلقه با میلی به شرق تا جنوب شرق می باشد. این ساختار قوسی، شکل یک نیم گنبد عظیم را دارد که در هنگام فشردگی منتهی الیه جنوب شرقی پهنه سنندج- سیرجان احتمالا در اواخر ائوسن - الیگوسن شکل گرفته اند. منشاء این قوس ساختاری در این مقاله از چند دیدگاه متفاوت مورد بحث قرار گرفته است.

ساختار قوسی شکل، پهنه سنندج - سیرجان، ساختار نعل اسبی شکل