اطهره ملکی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آب دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمان، ایران
نجمه یزدان پناه - استادیارگروه مهندسی آب دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمان، ایران

با افزایش جمعیت و محدودیت منابع آب، استفاده از پساب ها در کشاورزی امری اجتناب ناپذیر می باشد. این در حالی است که استفاده از پساب، مستلزم رعایت مدیریت مناسب آبیاری در مزرعه است. تحقیق حاضر به بررسی روش های مختلف آبیاری بر مبنای تاثیر تلفیق پساب با آب چاه و هم چنین مرحله آبیاری بر خصوصیات شیمیایی خاک می پردازد. آزمایش ها به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و با استفاده از ستون خاک انجام شد. تیمارها شامل چهار روش آبیاری ١ ‏) شاهد (آبیاری فقط با آب چاه ( EC=0/65dS/m))، ٢ ‏) اختلاط (آبیاری با مخلوط آب چاه و پسابEC = 3/825dS/m ))، ٣ ‏) یک در میان 1 ‏آبیاری یک نوبت با پساب ( EC = 7dS/m ) و نوبت دیگر با آب چاه) و ٢ ‏) نیم در میان (در هر نوبت آبیاری، نیمی از آب آبیاری با پساب و نیم دیگر بلافاصله پس از نفوذ نیم اول با آب چاه)، در شش مرحله و در دو عمق خاک 1 ‏صفر تا ١۵ ‏و ١۵ ‏تا ٣٠ ‏سانتی متر) بودند. نتایج حاصل از تجزیه خاک در دو عمق نشان داد که کاربرد پساب همراه با آب چاه سبب افزایش معنی دار منیزیم و ECدر سطح یک درصد)، همچنین سدیم و کلسیم در سطح ۵ ‏درصد نسبت به تیمار شاهد شد. در مجموع نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در مقایسه با تیمار شاهد روش آبیاری متناوب یک در میان به عنوان یک روش مدیریتی تلفیق پساب کشاورزی و آب چاه در مقایسه با دو تیمار دیگر از لحاظ تاثیر بر خصوصیات شیمیایی خاک مناسب تر می باشد.

پساب، خصوصیات شیمیایی خاک و مرحله آبیاری