اثرات پلیمر سوپر جاذب روی شاخص های رشدی گیاهان ارزن معمولی تحت تنش خشکی

تنش خشکی یکی از مهمترین مشکلات تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان نظیر ایران می باشد. هیدروژل های سوپرجاذب، به عنوان پلیمر های آب دوست برای کاهش اثرات مضر تنش خشکی شناخته شده اند. به منظور بررسی تاثیر کاربرد پلیمرهای سوپر جاذب در کاهش اثرات مضر تنش خشکی بر روی شاخص های مورفولوژیکی گیاه ارزن معمولی یا ارزن پروسو(Panicum miliaceum) پژوهشی در قالب طرح کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان اجرا شد. تنش خشکی به عنوان فاکتور اصلی در سه سطح 100% نیاز آبی(بدون تنش) 75% نیاز آبی(تنش ملایم) و 50% نیاز آبی (تنش شدید) در کرت های اصلی و پلیمر سوپر جاذب در سه سطح صفر، 150 ‏و 250 ‏کیلوگرم در هکتار به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. تنش خشکی اغلب صفات ارزیابی شده ‏شامل ارتفاع بوته، طول خوشه، تعداد برگ و عملکرد بیولوژیک را کاهش داد که این کاهش در تیمار تنش شدید بیشتر مشاهده گردید. از سوی دیگر مقادیر مختلف سوپر جاذب، سبب بهبود پارامترهای ذکر شده گردید، بطوریکه با افزایش مقادیر سوپرجاذب، هر یک از صفات مذکور روند افزایشی داشت. بنابر این می توان احتمال داد که کاربرد پلیمر های سوپر جاذب، باعث بهبود شاخص های مورفولوژیکی و عملکرد ماده خشک ارزن از طریق افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک، کاهش شستشوی موادغذایی، رشد مطلوب ریشه و هوادهی بهتر در خاک را بهبود می بخشد

Keywords:

ارزن , سوپرجاذب , تنش خشکی , صفات مورفولوژیک , عملکرد بیولوژیک