فهیمه طریقت - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق خشک و بیایبانی،دانشگاه یزد
حمید سودایی زاده - استادیار و عضو هیئت علمی مدیریت مناطق خشک و بیابانی،دانشگاه یزد
محمدحسین مختاری - پژوهشگر و مدرس مدیریت مناطق خشک و بیابانی،دانشگاه یزد
محمدعلی حکیم زاده - استادیار و عضو هیئت علمی مدیریت مناطق خشک و بیابانی،دانشگاه یزد

با حادتر شدن روزافزون مشکل کمبود آب، در برخی از مناطق کشور از آب های شور به عنوان تنها منبع آب کشاورزی استفاده ‏می شود. لذا لازم است عکس العمل ارقام مختلف به شوری سنجیده شده و بدین ترتیب ارقام مقاوم شناسایی گردد. به منظور مقایسه رشد و عملکرد گندم ارگ تحت سطوح مختلف شوری آب آبیاری، آزمایشی در سال 1391 ‏در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه یزد به صورت طرح کاملا تصادفی در سه تکرار به انجام رسید. پس از استقرار کامل بوته ها، تیمارهای آبیاری با استفاده از نمک NaCl در 4 ‏سطح شوری ( 0 ‏، 4 ‏، 8 ‏و 12 دسی زیمنس بر متر) ایجاد و در مرحله آغاز ظهور سنبله اعمال شد که به مدت 25 ‏روز داشت. پس از پایان آزمایش، صفاتی از قبیل ارتفاع گیاه، طول ریشه، وزن خشک ساقه، ریشه و برگ، وزن دانه و تعداد سنبله اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که هیچ کدام از سطوح شوری در این مرحله از رشد اثر منفی بر روی رشد و عملکرد گیاه نداشته و اختلاف بین تیمارها از نظر اماری معنی دار نبوده است. از آن جا که به نظر می رسد رقم مورد نظر در مرحله ظهور سنبله نسبت به اب با شوری 12 ‏دسی زیمنس بر متر، مقاومت داشته و عملکرد آن تحت تاثیر قرار نمی گیرد؛ بنابراین می توان برای آبیاری در مراحل حساس این رقم، از آب های با شوری کم و در مراحل مقاوم از آب های شور استفاده ‏نمود.

شوری، گندم ارگ، آب آبیاری