تعیین مدل مناسب برآورد تبخیر و تبخیر-تعرق در عرض جغرافیایی یکسان

با توجه به ضرورت برآورد تبخیر و تعرق گیاه مرجع در مدیریت منابع آب، برنامه ریزی آبیاری و ارزیابی اثرات تغییرکاربری اراض بر روی بازده و تامین نیازآبی گیاهان، تعیین دقیق تبخیر و تعرق گیاه مرجع بسیار مهم و حیاتی است. ضروریست که در تنوع اقلیمی ایران، مناسب ترین مدل با سنجش حساسیت مدل های رایج و تخمین میزان تبخیر و تعرق معین گردد. در شرایط عدم دسترس به داده های دقیق لایسیمتری می توان از روش فائو - پمن -مانتیث( F-P-M ) به عنوان روش استاندارد، جهت ارزیابی نتایج سایر روش های تجربی استفاده نمود. در این مقاله حساسیت مدل های مختلف (تبخیر و تبخیر -تعرق) به متغیر های هواشناسی در چند شهر مورد بررسی وسپس با مدل فائو-پنمن-مانتیث که مدلی استاندارد برای سنجش می باشد مورد مقایسه قرار داده ایم که این روش ها عبارتند از: ا-هارگریوز-سامانی ۲ - تورک ۳ - ترنت وایت ۴ -بلانی کریدل ه-هفنر ۶ شاهتین ا-یو اس بی ار . بررسی های صورت گرفته نشان داد روش شاهتین با کمترین خطا( RMSE)(کمتر از یک) و بیشترین ضریب تبیین( R۲ )(بیش از ۹۰ درصد)، بهترین مدل برای برآورد تبخیر و تعرق در این نواحی می باشد.

Keywords:

تبخیر و تعرق , پنمن مانتیث , گیاه مرجع , عرض جغرافیایی