بررسی تاثیر زمان و دما بر میزان اپوکسی دار شدن اسید اولئیک

روغن های گیاهی، مواد پایدار، تجدید پذیر و زیست تخریب پذیری هستند که جایگزین مواد پتروشیمی در برخی ازکاریردها شده اند. پلیمرهای سنتی و طبیعی با دامنه وسیعی از خواص، نقش گسترده ای در زندگی بشر و رشد اقتصادیجوامع ایفا می کنند . گروه بزرگی از پلیمرها یا منشا نفتی سال هاست که به خاطر خواص مطلوب فیزیکی، شیمیایی،مکانیکی و صرفه اقتصادی استفاده می شوند ولی کاربرد این پلیمرها، یه دلیل داشتن خطرهای زیست محیطی، تجزیهناپذیری، نگرانی از اتمام منایع نفتی و خطر تهدید سلامت انسان ها محدود شده و توجه به سمت پلیمرهای زیست تخریبپذیر معطوف شده است. روغن های گیاهی یک منبع تجدید پذیر و در دسترس یرای پلیمرها هستند که سمیت کمی دارند.اسید اولئیک اسید چریی است که می تواند به اسید اپوکسی چری تبدیل شود. در این پژوهش اپوکسیداسیون اسید اولئیک با استفاده از هیدروژن پراکسید به عنوان دهنده اکسیژن و اسید فرمیک به عنوان کاتالیزور در زمان های 6، 8، 10، 12 و 14 ساعت و در بازه دمایی 60-40 درجه سانتیگراد صورت گرفت. طیف FT-IR اپوکسی دار شدن اسید اولئیک را تایید کرد. تعیین درصد اپوکسی به روش تیتراسیون مورد یررسی قرار گرفت. شرایط بهینه برای دستیایی به بیشترین درصد گروه اپوکسی در فرآورده اسید اولئیک اپوکسیده شده بدست آمد. ییشترین مقدار درصد اپوکسی حدود 61 % یود که در شرایط بهینه شامل دمای 40 درجه سانتیگراد و زمان 10 ساعت بدست آمد.

Keywords:

اسید اولئیک , هیدروژن پراکسید , اپوکسی دار شدن , زیست تخریب پذیر