ارزیابی کاهش دی اکسید گوگرد توسط نانو جاذب آلی و معدنی (کربن فعال و زئولیت 5A)

دی اکسیدگوگرد یکی از مهمترین آلاینده های مناطق شهری و صنایع محسوب می شود، این گاز سمی بوده و موجب ابتلابه بیمارهای قلبی و تنفسی می گردد. از این گاز به عنوان عامل اصلی تشکیل باران های اسیدی یاد می گردد به منظورحفظ محیط زیست راهکارهای متعددی جهت کاهش و کنترل این آلاینده مطرح گردیده است ،البته لازم به ذکر است کهفرآیند کنترل آلاینده با استفاده از پدیده جذب بر روی جاذب های مختلف دارای جایگاه ویژه است لذا در این طرحتحقیقاتی چگونگی جذب این آلاینده را بر روی جاذب های نانو ساختار آلی ومعدنی بررسی می گردد . نانو کربن فعال وزئولیت 5A به عنوان مدل برای جاذب آلی و معدنی انتخاب شدند. پس از بررسی ساختار ، تست عملکرد آن در جهتحذف آلاینده دی اکسید گوگرد مورد بررسی قرار گرفت و بر خلاف پژوهش های پیشین که گاز ورودی به سیستم مرطوببوده در اینجا گاز ورودی به سیستم خشک می باشد و صرفا فرآیند جذب مورد بررسی قرار گرفته است. جهت گاز رقیقکننده نیتروژن در غلظت های 1250ppmـ0 دی اکسیدگوگرد و در دمای محیط تست گرفته شده و ایزوترم جذب برای نانوکربن و زئولیت 5A در دمای محیط رسم شده که نتایج نشان می دهد جذب زئولیت 5A با سطح بستر m(2)gr600.812 بهتر از کربن فعال بوده بطوری که میزان جذب زئولیت 5A در غلظت 1250ppm از آلاینده، معادل 18.6میلی گرم دی اکسیدگوگرد به ازای هر گرم جاذب می باشد.

Keywords:

دی اکسیدگوگرد , زئولیت 5A , نانوکربن , جذب سطحی , ایزوترمجذب