مروری بر سیستم های حلال متفاوت (منفرد و دوتایی) بر ساختار نانوالیاف پلی کاپرولاکتانی

اساس نانوتکنولوژی (فناوری نانو) مطالعه و توسعه موادی است که ساختار عملکردی آنها حداقل در یک بعد، در مقیاس نانومتراست. این رشته با توجه به پتانسیل های عظیم آن در ایجاد مواد جدید که کاربردهای گسترده ای دارند به شدت رو به رشد بوده وتلاقی شدیدی با علوم مختلف و رشته های مهندسی دارد. در این میان نانوالیاف به علت داشتن خواص ویژه از جمله مساحت جانبیبالا (افزایش نسبت سطح به حجم)، انعطاف پذیری، انرژی سطحی بالا و نامعمول مربوط به اثر مقیاس نانو، هدایت الکتریکی و حرارتیبالا کاربردهای گسترده ای در صنایع مختلف پیدا کرده اند و در این میان الکتروریسی بهعنوان یک تکنولوژی توانا که می تواند بواسطهپارامترهای مختلف بر روی ساختار و مرفولوژی نانوالیاف تولیدی مدیریت داشته باشد مطرح میگردد. دراین میان پلی کاپرولاکتانبعنوان یک پلیمر مصنوعی زیستسازگار و تخریبپذیر با خواص مکانیکی مطلوب است که تولید نانوالیاف آن توسط روش الکتروریسیتحت تاثیر پارامترهای دستگاهی، محلول و محیط می باشد. در میان پارامترهای مذکور حلال های مورد استفاده در ساخت محلولپلیمری و همچنین غلظت این محلول، ساختارو مرفولوژی نانوالیاف تولیدی (نظیر قطر الیاف، وجود و یا عدم وجود مهره و جهت-گیری الیاف) را تا حد زیادی تحت تاثیر خود قرار میدهند. لذا در این مقاله مروری بر تاثیر غلظت های متفاوت محلول پلیمری وسیستم های حلال متفاوت نظیر کلروفرم، استیک اسید، فرمیک اسید، اتانول، متانول، استون، دی متیل فرمامید و متیل نکلراید برمورفولوژی و ساختار نانو الیاف پلی کاپرولاکتانی می پردازیم.

Keywords:

نانوالیاف , پلی کاپرولاکتان , الکتروریسی , , نانوتکنولوژی