زهرا زنجانی زاده اصفهانی - آموزشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران
مینا رهبری - آموزشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران
سوگل سادات کاج آبادی - عضو باشگاه پژوهشگران جوان سما،آموزشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران
فاطمه شریفی - عضو باشگاه پژوهشگران جوان سما،آموزشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران

مدیریت جابجایی یکی از بخش های اصلی معماری شبکه های سیار است. جابجایی در شبکه به این معناست که تجهیزات سیار در حالی که در حال رد و بدل کردن داده ها با همتای خود هستند. بتوانند از محدوده یک ایستگاه مبنا خارج شده و وارد محدوده ایستگاه دیگر شوند. مسئله اصلی در مدیریت جابجایی پرداختن به این سوال است که برای پیاده سازی شبکه های سیار کدام یک از لایه های شبکه مناسب تر است. این مقاله به بررسی مدیریت جابجایی در لایه های مختلف شبکه پرداخته و مزایا و معایب مدیریت جابجایی در لایه ها ی مختلف شبکه را مورد بررسی قرار داده است. بررسی های به عمل آمده حاکی از آن است که لایه ی انتقال بستر مناسبی را برای مدیریت جابه جائی فراهم آورده است. لایه ی انتقال در مقایسه با لایه های دیگر شبکه به تجهیزات کمتری برای مدیریت جابه جائی نیاز دارد. لایه ی انتقال مکانیزمی را فراهم نموده است که میزبان سیار در حین جابه جائی میان شبکه های مختلف ارسال اطلاعات را به طور موقت قطع نماید و این قضیه باعث کاهش فقدان داده ها در حین جابه جائی خواهد شد .

شبکه خانه، شبکه بیگانه، شبکه سیار، مدیریت جابه جائی، لایه انتقال