شیما غزازانی - دانشجوی کارشناسی ارشد پیام نور،
مهدی جوانمرد - استادیار دانشگاه پیام نور

در چند سال گذشته، توسعه ی عظیمی در حوزه ی شبکه ی متحرک و بی سیم مشاهده شده است. گروه کاری مهندسی اینترنت (IETF) ، IPv6 سیار را ارائه کرد تا قابلیت تحرک در شبکه های بی سیم را فراهم کند. چون شبکه های متحرک به یک عامل خانگی مرکزی وابسته هستند، بنا بر این به دلیل تحرک، مسیر از گره متحرک تا گره متناظر از طریق عامل خانگی ممکن است در مقایسه با مسیر مستقیم بین آنها طولانی تر باشد و به مسیریابی مثلثی منجر شود. در IPv6 سیار، یک گره سیار یا متحرک با استفاده از یک تکنیک بهینه سازی مسیر(RO) ، به طور مستقیم اطلاعات مکان فعلی خود را به یک گره مخابره کننده به روزرسانی می کند. با این حال بهینه سازی مسیر، از مشکلاتی مثل تاخیرهای تحویل که ناشی از تبادل پیام سیگنالینگ می باشد رنج می برد. تاخیر تحویل در IPv6 سیار، نقش مهمی در عملکرد یک سناریوی شبکه دارد و به اتلاف بسته و کاهش شدید عملکرد انتها به انتها منجر می گردد. این مقاله، برخی از مکانیزم های موجود که برای کاهش تاخیر تحویل و بهبود عملکرد در محیط بهینه سازی مسیر IPv6 سیار فعلی به کار می روند را تحلیل و مقایسه می نماید و مروری بر این حوزه انجام می دهد.

تاخیر تحویل، اتلاف بسته، بهینه سازی مسیر IPv6