داود اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه جامع امام حسین (ع)
محمدرضا حسنی آهنگر - عضو هیت علمی دانشگاه جامع امام حسین (ع)

شبکه های سیار موردی به خاطر در دسترس بودن رسانه انتقال، ساختار پویا، همکاری توزیع شده و ظرفیت محدود در برابر بسیاری از حملات نسبت به شبکه های سیمی از آسیب پذیری بیشتری برخوردار هستند. یکی از حملات سازماندهی شده علیه شبکه های سیار موردی ارسال سیل آسای بسته های درخواست مسیر با آدرس مقصد جعلی توسط گره مهاجم در پروتکل های مسیر یابی مبتنی بر نیاز مثل AODV می باشد که خارج از ظرفیت پردازشی گره های دریافت کننده این بسته ها بوده و با مصرف سریع منابع محدود پردازشی آنها موجب ناتوانی گره های دریافت کننده از پاسخگویی به درخواست های قانونی دیگر می شود. از جمله چالش های اساسی موجود در شبکه های سیار موردی که گره ها در آن جابجایی زیادی ممکن است داشته باشند، مشکل تشخیص صحیح گره مهاجم از یک گره معمولی می باشد. در این مقاله به بررسی و مقایسه روش های مختلف ارائه شده برای مقابله با حملات جریان سیل آسای درخواست مسیر در شبکه های سیار موردی پرداخته و عملکرد آنها را از نظر بهبود در شاخص های مختلف کیفیت سرویس مورد ارزیابی قرار می دهیم.

شبکه سیار موردی، حملات جریان سیل آسا،پروتکل AODV، بستهدرخواست مسیر