محمود محمدی - دکتری شهرسازی، استادیار گروه شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان
داریوش مرادی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری،مربی گروه شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان
زهرا خداداد محمودی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه هنر اصفهان

کیفیت زندگی و تلاش برای افزایش آن در زندگی شهروندان توجه ویژهای در برنامهریزی را به خود اختصاص داده است. ارتقاء کیفیت زندگی راهی برای رسیدن به رضایتمندی و شادمانی میباشد که تاثیرات همهجانبهای بر زندگی شهروندان میگذارد. اما آنچه مهم است شیوه دستیابی به آن و فرآیندی است که برای رسیدن به این هدف طی میشود. بدین منظور این پژوهش با هدف تحلیل نقش و فرایند برنامهریزی راهبردی برای دستیابی به افزایش کیفیت زندگی صورت گرفته است. پس از مرور ادبیات موضوع و آشنایی با مفاهیم برنامهریزی راهبردی و کیفیت زندگی و جایگاه این انگاشت در چارچوب نظام برنامهریزی تجارب برنامهریزی مبتنی بر ارتقاء کیفیت زندگی بررسی و سنجه ها و معیارهای آن تعیین میگردد. بررسی مدل های برنامهریزی راهبردی کمک کرده تا مدل قابل استفاده برای برنامهریزی راهبردی که در جهت افزایش توسعه پایدار و دستیابی به بهبود کیفیت زندگی شهری باشد معرفی گردد.نتایج حاکی از آن است که پیاده سازی سنجه ها و معیارهای کیفیت زندگی در فرایند مدل برنامهریزی دیوید می تواند در کنار عوامل مدیریتی ما را در رسیدن به توسعه پایدار شهری کمک نماید

برنامهریزی راهبردی،کیفیت زندگی، توسعه پایدار،مدیریت شهری، مدل برنامهریزی دیوید