بررسی تاثیر فضای سبز بیرونی بیمارستان ها بر روی بهبودی بیماران و کاربران

در بین فضاهای معماری، طراحی هیچ فضایی مانند مراکز درمانی از اهمیت بالایی برخوردار نمی باشد .امروزه در طراحی بیمارستان،عملکردگرایی بخش عمده ای از تفکر طراحی را به خود اختصاص می دهد، به نحوی که توجه به کیفیات محیطی و تاثیرات چشمگیر آنبر روند درمان بیماران، و کاهش اضطراب در آن ها نقش کمتری را ایفا میکند . هدف از انجام این مطالعات، تغییر نگرش در طراحیمراکز درمانی می باشد، به طوری که بتوان به محیط یک بیمارستان به عنوان یک محیط شفابخش نگریست .هدف از طراحی محیطیشفابخش این است که یک بیمارستان بتواند با ایجاد شرایط مطلوب از بیماران و خانواده هایی که در شرایط روحی نامناسب همراه باترس و اضطراب قرار دارند، حمایت نماید. گذراندن ساعتهای طولانی در محیط های درمانی معمولاً برای بیماران، ملاقات کنندگان وپرسنل، تجربه ای تنش زا است .هر تلاشی در راستای کاهش این تنش، نتیجهی مثبت در روند درمان و افزایش کیفیت این فضاها درپی خواهد داشت. دسترسی به فضای سبز و مناظر طبیعی فضای بیرون می تواند در کاهش استرس و بهبودی بیماران تأثیر بسزایی داشتهباشد. در طراحی مراکز درمانی همچون سایربناهای معماری، نباید بعد کمی پروژه، بعد کیفی آن را تحت تاثیر قرار دهد، بلکه باید بتوانبا شناسایی و استفاده از پتانسیل های مولفه های کیفیت محیط، در راستای بهبود روند درمان قدم برداشت. پژوهش های فراوانی درراستای تعیین نقش محیط بر کیفیت درمان و کار پرسنل صورت گرفته است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی و ارائه ی راهکارهایی دررابطه با طراحی فضای سبز فضای بیرون در بیمارستانها و مراکز درمانی است که بتواند در ارتقاء کیفیت محیطی آن ها مؤثر واقع بوده ودر نتیجه باعث تسریع در روند بهبود بیماران شود .روش تحقیق برای انجام این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی خواهد بود.

Keywords:

بیمارستان , فضای سبز , فضای بیرون , بهبودی بیماران , انسان و طبیعت