محمد معتمدی - گروه معماری،واحد خرم آباد،دانشگاه آزاد اسلامی ،خرم آباد،ایران
مزین دهباشی شریف - دکترای معماری،هیات علمی دانشگاه آزاد،تهران،ایران

به دنبال تغییر در عوامل موثر بر گسترش و افزایش ابعاد اندازه شهرها به محیط طبیعی و حومه ها توجه به حوزه های درونی شهر وآنچه که وجود داشته به عنوان یک اصل اجتناب ناپذیر درجهت پایداری شهر بوده است و آنچه دردرجه اول اهمیت قرار دارد زمینهاست. زمینه به مانند رویدادی است که عناصر شهری در درون آن شناخته می شوند. زمینه گرایی دیدگاهی است که برجنبه های صرفاکالبدی ،ابعاد انسانی و فرهنگی اجتماعی و تاریخی نیز در آن مورد توجه قرار میگیرد. روابط فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی یک شهرمی تواند در تعریف زمینه موثر باشد. معماری سنتی ما درتعامل با محیط خود بوده است اما دردوران معاصر با افزایش جمعیت ورشدروزافزون و بی حساب شهرها این تعامل ازهم گسسته و چهره شهرها نامتناسب و ناهمگون با محیط اطراف شده اند. زمینه گراییروشی است که به تعامل سایت ، معماری و زمینه می پردازد. معماران زمینه گرا سعی دارند که نکات مثبت هرسایت را پیدا و درطرحخود استفاده کنندو در مقاله حاضر تحقیق از نوع تحلیلی-توصیفی میباشد و برای گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانهای و اسنادیبهره گرفته شده است و دراخر به این نتیجه میرسیم که چگونه میتوان با تاثیر زمینه گرایی به شهری هماهنگ و پایدار ازنظر معماریمحیطی و شهرسازی رسید

معماری،زمینه گرایی،محیط،سایت،پایداری،کالبد،تعامل