ابوالفضل کربلایی حسینی غیاثوند - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین،قزوین،ایران

معماری مالزی با توجه به دستاوردها و فرهنگی پویایی که دارد هرگز از ریشه ها و مبانی سنتیش دست نکشیده است و همچیون فرهنگامروز آن ، که مصداقی است از یک فرهن ترکیبی سنتی ، همزمان با پذیرش امکانات مدرن ، ضمن حفط ریشه ها ، در ساختاری منسجم ، هویت ملی و سنتی خود را تداوم بخشیده است. مطالعه فرهن و هنر مالزی و تداوم سنت آن تا دوران مدرن و پس از آن ، نشن دهنده ی پایداری هویت فرهنگی و معماری مالزی است.بدین منظور هدف از تحقیق حاضر شناخت ریشه های معماری سنتی مالزی و همچنین نحوه ی به کارگیری این ریشه ها در معماری مدرن و در واقع تقابل بین معماری سنتی و مدرن در این کشور است تیا بتوان از الگو های مستخرج شده در این تحقیق ، در سایر سرزمین ها ی مشابه استفاده کرد.لازمه جستجو در زمینه هویت معماری مالزی بررسی اصول احیا ی معماری بومی،ویژگی های فرهنگی،سمبول های اسلامی و طراحی گرمسیری می باشد.در این راستا این سوال مطرح می شود که معماری معاصر مالزی چگونه توانسته اصول مذکور را در معماری خود ، به کمال برساند؟بنابراین در این مقاله ضمن بررسی معماری سنتی و معاصر مالزی ، با معرفی نمونه هایی از پروژه های معاصر این کشور به بررسی نحوه تقابل معماری سنتی و معاصر در مالزی می پردازد .این تحقیق دارای ماهیت تاریخی بوده و روش تحقیق مورد استفاده،روش تحقیق تاریخی – تفسیری می باشد.نتایج بیانگر آن است که معماران معاصر مالزی تمام تلاش خود را برای ایجاد یک معماری مدرن با توجه به آمیزه های سنتی انجام داده اند که می تو ان نمود آنها را در معماری معاصر این کشور مشاهده کرد.

معماری بومی،معماری مالزی،سنت،مدرنیس ،ناحیه گرایی